أَمَدَّکُمْ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَمَدَّکُمْ : (اَمَدَّکُمْ بِاَنْعامٍ وَبَنِینَ) «اَمَدَّکُمْ» از مادّه
«امداد» در اصل به این گفته می‌شود که اموری را پشت سر هم و به طور منظم قرار دهند؛ و از آنجا که
خداوند نعمت‌هایش را به طور دائم و تحت نظام خاصی به بندگان ارزانی می‌دارد، از آن تعبیر به
«امداد» شده است.
(أَمَدَّكُم بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ) (شما را به چهارپايان و نيز پسران برومند امداد فرموده؛)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
راغب مى‌گويد كلمه مد در اصل به معناى كشيدن است، ولى در يارى هم
استعمال مى‌شود، مى‌گويند: امددت الجيش بمدد و الانسان بطعام من لشكر را به مدد يارى كردم و فلانى را به اطعام مدد دادم و بيشتر موارد
استعمال امداد در محبوب است، به خلاف كلمه مد كه بيشتر در
مكروه استعمال مى‌شود، هم چنان كه هر دو كلمه در قرآن كريم آمده، يك جا فرموده:
(وَ أَمْدَدْناهُمْ بِفاكِهَةٍ) ايشان را با ميوه مدد داديم ، جاى ديگر مى‌فرمايد:
(وَ نَمُدُّ لَهُ مِنَ الْعَذابِ مَدًّا) براى او از
عذاب دنباله‌اى كه خود مى‌دانيم درست مى‌كنيم.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَمَدَّکُمْ »، ص۷۱.
