أَلْت (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَلْت: (وَمَا أَلَتْنَاهُم مِّنْ عَمَلِهِم)«أَلْت» (به فتح الف و سکون لام) به معنای نقصان است.
بخشى از نعمت‌هاى «مادى» و «معنوى» بهشتيان:
كسانى كه
ایمان آوردند و فرزندانشان به پيروى از آن‌ها ايمان اختيار كردند ما فرزندانشان را در
بهشت به آن‌ها ملحق مى‌كنيم، بى آن‌كه از عمل آن‌ها چيزى بكاهيم.
اين خود یک
نعمت بزرگ است كه
انسان، فرزندان باايمان و مورد علاقه‌اش را در بهشت در كنار خود ببيند، و از
انس با آن‌ها
لذت برد، بى‌آنكه از اعمال او چيزى كاسته شود.
به موردی از کاربرد «أَلْت» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ الَّذينَ آمَنوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُم بِإيمانٍ أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَ ما أَلَتْناهُم مِّنْ عَمَلِهِم مِّن شَيْءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِما كَسَبَ رَهينٌ) «كسانى كه ايمان آوردند و فرزندانشان به پيروى از آنان ايمان اختيار كردند، فرزندانشان را در بهشت به آنان ملحق مى‌كنيم؛ و از پاداش عملشان چيزى نمى‌كاهيم؛ و هركس در گروى اعمال خويش است.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه «أَلَتْنَاهُم» از ماده «لوت» است كه به معناى
نقص است، ماضى ثلاثى مجردش «لات» و باب افعالش «ألات» مى‌شود، پس معناى «مَا أَلَتْنَاهُم» اين است كه ما با الحاق ذريه مؤمنين به مؤمنين، چيزى از عمل خود آنان ناقص نمى‌كنيم. و از ظاهر
آیه شريفه بر مى‌آيد كه در مقام منت نهادن است،
خدای سبحان بر مؤمنين
منت مى‌گذارد كه به زودى ذريه ايشان را- البته آن‌هايى را كه در
ایمان از پدران خود پيروى كردند- به خود آنان ملحق مى‌كند. و بدين
وسیله چشم پدران را روشن مى‌سازد، و همين معنا خود قرينه‌اى است بر اين‌كه
تنوین در كلمه «بِإِيمَانٍ» براى اين است كه بر نوعى غير مشخص از ايمان دلالت كند، نه براى تعظيم ايمان.
در نتيجه معناى آيه اين مى‌شود كه ما از ميان ذريه‌هاى مؤمنين، آن‌هايى را كه در ايمان به
خدا به نوعى از پدران پيروى كنند به پدرانشان ملحق مى‌كنيم، هر چند كه ايمانشان به درجه ايمان پدرانشان نرسد. چون اگر تنها آن ذريه‌اى را به پدران مؤمن ملحق كند كه ايمانشان يا مساوى و يا كامل‌تر از ايمان پدران باشد، ديگر منت نهادن معنا ندارد.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «الت»، ج۱، ص۶۹.
