أَقِم (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اقم: (فَاَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ)«اقم» از مادّه
«اقامه» به معنای صاف و مستقیم کردن و بر پا داشتن است.
(فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا فِطْرَةَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا لَا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَ لَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ) (پس روى خود را متوجه آيين خالص
پروردگار كن. اين سرشت الهى است كه
خداوند، انسان‌ها را بر آن آفريده؛ دگرگونى در آفرينش الهى نيست؛ اين است آيين استوار؛ ولى اكثر مردم نمى‌دانند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: حرف فاء كه در اول آيه است مى‌رساند كه كلام در آيه فرع و نتيجه مطالبى است كه در خصوص مبدء و
معاد از آيات قبل استفاده مى‌شد، و معنايش اين است كه: وقتى ثابت شد كه
خلقت و تدبير تنها از آن خداست، و او را شريكى نيست، و او به زودى خلق را مبعوث نموده و به حساب مى‌كشد، و نيز معلوم شد كه در آن روز كسى كه از او اعراض كرده باشد، و رو به غير او آورده باشد، راه نجاتى ندارد، پس روى دل به سوى
دین كن، و ملازم آن باش، كه آن همان دينى است كه خلقت الهى بدان دعوت مى‌كند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «اقم»، ص۶۱.
