أَفخ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَفْخ (به فتح الف و سکون فاء) از مفردات
نهج البلاغه، به معنای قسمتی نرم از سر
طفل است.
فقط یک مورد از این مادّه در نهج البلاغه به کار رفته است.
أَفْخ: یافوخ، قسمت نرم سر طفل است.
که وقت دست زدن، نرمی آن احساس می‌شود.
جمع آن «یآفیخ» است.
و در لغت آمده: «
اليأْفوخ: الْمَوْضِعُ الَّذي يَتَحَرَّكُ مِنْ رأْس الطِّفْلِ.»
یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام علی (صلوات‌اللّه‌علیه) در تعریف یارانش در
صفّین فرموده:
«وَ أَنْتُمْ لَهاميمُ الْعَرَبِ، وَ يآفيخُ الشَّرَفِ.» «شما بزرگان و شرفاء
عرب و قله‌های
شرف هستید.»
«لهمیم» بکسر اوّل مقدّم و شریف، جمع آن «لهامیم» است.
این لفظ فقط یک بار در کلام امام (علیه‌السّلام) آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «افخ»، ج۱، ص۵۳.
