• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

أَساوِرَ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





اَساوِرَ: (اَساوِرَ مِن ذَهَبٍ)
«اَساوِرَ» جمع‌ «اسوره» (بر وزن مشورة) و آن نیز، به نوبه خود جمع‌ «سوار» (بر وزن غبار و کتاب) است؛ و در اصل، از کلمه فارسی‌ «دستوار» یعنی دستبند گرفته شده است، و بعد از آن که معرّب گردیده از آن فعل‌های عربی نیز مشتق شده است.



ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با أَساوِرَ:

۱.۱ - آیه ۳۱ سوره کهف

(أُوْلَئِكَ لَهُمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ يُحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَيَلْبَسُونَ ثِيَابًا خُضْرًا مِّن سُندُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُّتَّكِئِينَ فِيهَا عَلَى الْأَرَائِكِ نِعْمَ الثَّوَابُ وَحَسُنَتْ مُرْتَفَقًا) (آنها كسانى هستند كه براى آنان باغ‌هاى جاویدان بهشتى است؛ كه نهرها از پاى درختان و قصرهايش جارى است؛ در آن جا با دستبندهايى از طلا آراسته مى‌شوند؛ و لباس‌هايى فاخر به رنگ سبز، از حریر نازك و ضخيم، در بر مى‌كنند؛ در حالى كه در آنجا بر تخت‌ها تكيه كرده‌اند؛ چه پاداش خوبى، و چه جمع نيكويى!).
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: بعضی‌ گفته‌اند: کلمه اساور جمع اسورة است و اسورة هم جمع سوار -به کسر سین- است که دستبند زنان را گویند؛ ولی راغب گفته این کلمه فارسی است، و اصل آن دستواره است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۲ - آیه ۲۳ سوره حج

(إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ يُحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَلُؤْلُؤًا وَلِبَاسُهُمْ فِيهَا حَرِيرٌ) (خداوند كسانى را كه ایمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند، در باغ‌هاى بهشتى وارد مى‌كند كه از پاى درختانش نهرها جارى است؛ در آنجا با دستبندهايى از طلا و مرواريد زینت مى‌شوند؛ و لباس‌هايشان از حرير است).
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه اساور به طوری که گفته‌اند جمع اسورة است، و اسورة خود جمع سوار است، و سوار به طوری که راغب‌ گفته معرّب دستواره است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۳ - آیه ۲۱ سوره انسان

(عَالِيَهُمْ ثِيَابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا) (بر اندام آنها [بهشتيان‌] لباس‌هايى است از حرير نازك سبز رنگ، و از ديباى ضخيم، و با دستبندهايى از نقره آراسته شده‌اند، و پروردگارشان شراب طهور به آنان مى‌نوشاند).
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه أساور جمع سوار (النگو) است و فعل «حُلُّوا» از مصدر تحليه مشتق است، به معناى زينت دادن و آراستن است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. کهف/سوره۱۸، آیه۳۱.    
۲. حج/سوره۲۲، آیه۲۳.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۳۳.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۲، ص۴۵۹.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۴، ص۶۹.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۵، ص۳۷۱.    
۷. کهف/سوره۱۸، آیه۳۱.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۹۷.    
۹. آلوسی، شهاب الدین، تفسیر روح المعانی، ج۱۵، ص۲۷۰.    
۱۰. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۳۳.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۴۲۲.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۳۰۵.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۵۶.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۲۰-۷۲۱.    
۱۵. حج/سوره۲۲، آیه۲۳.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۳۴.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۵۱۰.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۶۱.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۹۸.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۲۴.    
۲۱. انسان/سوره۷۶، آیه۲۱.    
۲۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۷۹.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۲۰۹.    
۲۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۳۰.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۱۷۸.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۲۳.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَساوِرَ»، ص۴۰.    






جعبه ابزار