أَذِنَتْ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَذِنَتْ: (وَ اَذِنَتْ لِرَبِّها وَحُقَّتْ)«اَذِنَتْ» در اصل از
«اذن» (بر وزن افق)
به معنای
«گوش» گرفته شده است و مفهوم آن
استماع کردن و شنوا بودن می‌باشد،
که در اینجا
کنایه از اطاعت فرمان و
تسلیم است.
(وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ) (و تسليم فرمان پروردگارش شود و سزاوار است كه چنين باشد).
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: ممکن است بپرسی
اذن دادن آسمان
به خدا چه معنا دارد؟ در پاسخ می‌گوییم کلمه
اذن در اصل لغت
به معنای اجازه دادن نیست، بلکه
به معنای گوش دادن است، و گوش دادن را هم که
اذن نامیده‌اند تعبیری است مجازی از
انقیاد و
اطاعت، و کلمه «حُقَّت»
به معنای آن است که آسمان در شنیدن و اطاعت فرمان‌های خدا حقیق و سزاوار می‌شود و معنای آیه این است که «آسمان مطیع و منقاد پروردگارش گشته، حقیق و سزاوار شنیدن و اطاعت فرامین پروردگارش می‌گردد».
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَذِنَتْ»، ص۳۴.
