أُذُن (به ضم الف و ذال) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای گوش می‌باشد؛ که امام علی (علیه‌السلام) در خصوص ویژگی‌های ظاهری و سالم بودن قربانی، از این کلمه استفاده نموده است.
از تمام قربانی توجّه به گوش و توجّه به سلامت چشم آن است، چون گوش و چشم سالم باشد، قربانی سلامت و تمام است» جمع اذن آذان است چنان‌که در رابطه با شیطان فرموده: «و حذّرکم عدّوا نفذ فی الصدور خفیّا و نفث فی الآذان نجیّا فاضلّ و ارادی؛
