أَجْرَمُوا (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَجْرَمُوا:
(الَّذِينَ أَجْرَمُواْ صَغَارٌ عِندَ اللّهِ) أَجْرَمُوا: واژۀ
«اجرام» از مادّه «
جرم» (بر وزن جهل) در اصل به معنى «قطع كردن و بريدن» است.
از آن‌جا كه افراد گنهكار، پيوندها را قطع مى‌كنند و خود را از
اطاعت فرمان
خدا جدا مى‌سازند اين كلمه به «
گناه» نيز اطلاق شده است.
در آن اشاره لطيفى به اين حقيقت است كه هر
انسانی در ذات خود پيوندى با حق، پاكى و
عدالت دارد و آلودگى به گناه در واقع جدايى از فطرت الهى است.
به موردی از کاربرد
أَجْرَمُوا در
قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ إِذَا جَاءتْهُمْ آيَةٌ قَالُواْ لَن نُّؤْمِنَ حَتَّى نُؤْتَى مِثْلَ مَا أُوتِيَ رُسُلُ اللّهِ اللّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسَالَتَهُ سَيُصِيبُ الَّذِينَ أَجْرَمُواْ صَغَارٌ عِندَ اللّهِ وَ عَذَابٌ شَدِيدٌ بِمَا كَانُواْ يَمْكُرُونَ) (و هنگامى كه آيه‌اى براى آنها بيايد، مى‌گويند: «ما هرگز
ایمان نمى‌آوريم، مگر اينكه همانند چيزى كه به
پیامبران خدا داده شده، به ما داده شود.»
خداوند آگاهتر است كه
رسالت خويش را در كجا و به عهده چه كسى قرار دهد. به زودى كسانى كه مرتكب
گناه شدند، و مردم را از
راه حق منحرف ساختند، در برابر
مکر و فريب و نيرنگى كه مى‌كردند، گرفتار
حقارت در پيشگاه خدا، و
عذاب شديد خواهند شد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: ضميرى كه در جمله
(إِذا جاءَتْهُمْ) است به اكابر مجرمين كه در آيه قبلى بود بر مى‌گردد، چون اگر بگوييم به عموم
کفار و
مشرکین بر مى‌گردد جمله
(حَتَّى نُؤْتى مِثْلَ ما أُوتِيَ رُسُلُ اللَّهِ) معنا نمى‌دهد، زيرا معنا ندارد مشركين همگى آرزوى
رسالت را كرده باشند، اگر همه اين توقع را مى‌داشتند ديگر كسى براى
تبلیغ رسالت باقى نمى‌ماند و نيز جمله
(اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ) هم جواب ايشان نمى‌شد، براى اينكه جواب مشركين در اين فرض اين است كه اين آرزوى شما نشدنى و
لغو است نه اينكه بفرمايد: خدا داناتر است بر اينكه رسالتش را در كجا قرار دهد.
وعید و تهديدى هم كه در ذيل آيه است، يعنى جمله
(سَيُصِيبُ الَّذِينَ أَجْرَمُوا صَغارٌ عِنْدَ اللَّهِ وَ عَذابٌ شَدِيدٌ بِما كانُوا يَمْكُرُونَ) نيز نظر ما را تاييد مى‌كند، براى اينكه اين جمله مى‌فهماند، اين
آرزو از همان اكابرى است كه مرتكب
جرم شده‌اند، و علت
عذاب را هم همان
مکری قرار داده كه در آيه قبل به اكابر مجرمين نسبت داده بود؛ پس معلوم مى‌شود صغار و
ذلت و خوارى هم عذاب همان‌ها است، نه ديگران.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَجْرَمُوا»، ص۳۶۳.
