• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

أَتْراب (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: اتراب (مفردات‌قرآن).


اَتْراب: (قاصِراتُ الطَّرْفِ اَتْرابٌ)
«اَتْراب» جمع‌ «ترب» (بر وزن شعر) به معنای‌ «هم سن و سال» توصیف دیگری است برای زنان بهشتی نسبت به همسرانشان؛ چرا که توافق سنی جاذبه را میان دو همسر افزون می‌کند، و یا توصیفی است برای خود آن زنان، که همه آنها هم سن و سال و جوانند، و به معنای‌ «مثل و مانند» نیز آمده است. و بیشتر در مورد جنس مؤنث به کار می‌رود، و به گفته بعضی در اصل از «ترائب» به معنای دنده‌های قفسه سینه گرفته شده که شباهت زیادی با هم دارند.



ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با أَتْراب:

۱.۱ - آیه ۵۲ سوره ص

(وَعِندَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ أَتْرَابٌ) (و نزد آنان همسرانى است كه تنها چشم به شوهرانشان دوخته‌اند، و هم‌سن و سالند).
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه اتراب به معنای اقران است. می‌خواهد بفرماید: همسران بهشتی همتای شوهران خویشند، نه از جهت سن با آنان اختلاف دارند، و نه از جهت جمال. ممکن هم هست مراد از اقران این باشد که مثل شوهران خویشند، هر قدر شوهران نور و بهائشان بیشتر شود، از ایشان هم حسن و جمال بیشتر می‌گردد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۲ - آیه ۳۷ سوره واقعه

(عُرُبًا أَتْرَابًا) (زنانى كه تنها به همسرشان عشق مى‌ورزند و خوش زبان و فصیح و هم‌سن و سالند).
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه عرب جمع عروب است، و عروب به معنای زنی است که به شوهرش عشق می‌ورزد، و یا حداقل او را دوست بدارد و در برابرش ناز و کرشمه داشته باشد، و کلمه اتراب جمع ترب -به کسره تاء و سکون راء- به معنای مثل است، می‌فرماید: ما زنان بهشتی را امثال یکدیگر کردیم، و یا از نظر سن و سال، هم سن شوهرانشان کردیم. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۳ - آیه ۳۳ سوره نبأ

(وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا)حوریانی بسيار جوان و هم‌سن و سال).
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه کواعب جمع کاعب است که به معنای دختر نورسی است که پستان‌هایش رو به رشد نهاده، و دائره‌ای تشکیل داده، و کمی از اطرافش بلندتر شده و اتراب جمع تِرب است، که به معنای مثل است، و کواعب اتراب به معنای دخترانی هم سن و سال و شبیه به هم هستند. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. ص/سوره۳۸، آیه۵۲.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۱۶۵.    
۳. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۹، ص۳۳۶.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۳، ص۲۳۴.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۶۱.    
۶. ص/سوره۳۸، آیه۵۲.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۵۶.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۳۳۳.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۲۱۸.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۱۲۰.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۷۵۰.    
۱۲. واقعه/سوره۵۶، آیه۳۷.    
۱۳. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۳۵.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۲۱۳.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۲۴.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۱۵۴.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۳۱.    
۱۸. نبأ/سوره۷۸، آیه۳۳.    
۱۹. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۸۳.    
۲۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۲۷۴.    
۲۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۶۹.    
۲۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۲۴۹.    
۲۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۴۶۴.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَتْراب»، ص۲۰.    






جعبه ابزار