ألَّتی هِیَ أَحْسَنُ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
الَّتِی هِیَ اَحْسَنُ: (بِالَّتی هِیَ اَحْسَنُ) تعبیر به
«الَّتِی هِیَ اَحْسَنُ»، تعبیر بسیار جامعی است که تمام روش‌های صحیح و مناسبِ مباحثه را شامل می‌شود؛ چه در الفاظ و چه در محتوای سخن و چه در آهنگ گفتار و چه در حرکات دیگر همراه آن.
(وَ لا تُجادِلُوا أَهْلَ الْكِتابِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِلَّا الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ وَ قُولُوا آمَنَّا بِالَّذِي أُنزِلَ إِلَيْنا وَ أُنزِلَ إِلَيْكُمْ وَ إِلَهُنا وَإِلَهُكُمْ واحِدٌ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ) (با
اهل کتاب جز به نيكوترين روش مجادله نكنيد، مگر كسانى از آنان كه ستم كردند؛ و به آنها بگوييد: «ما به تمام آنچه از سوى
خدا بر ما و شما نازل شده
ایمان آورده‌ايم، و معبود ما و شما يكى است، و ما در برابر او تسليم هستيم.»).
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: مجادله وقتى نيكو به شمار مى‌رود، كه با درشتخويى و طعنه و اهانت همراه نباشد، پس يكى از خوبيهاى مجادله اين است كه: با نرمى و سازش همراه باشد، و خصم را متاذى نكند كه در اين صورت مجادله داراى حسن و نيكى است، يكى ديگر اينكه شخص مجادله كننده از نظر فكر با طرفش نزديك باشد، به اين معنا كه هر دو علاقه‌مند به روشن شدن حق باشند، و در نتيجه هر دو با كمك يكديگر
حق را روشن سازند، و لجاجت و عناد به خرج ندهند، پس وقتى اين شرط با شرط اول جمع شد، حسن و نيكويى مجادله دو برابر مى‌شود، آن وقت است كه مى‌توان گفت اين مجادله بهترين مجادله‌ها است. و به همين جهت وقتى
مؤمنین را نهى مى‌كند از مجادله با اهل كتاب، مگر آن مجادله كه احسن و بهترين طرق مجادله باشد، از اهل كتاب جمعى را استثناء مى‌كند، و مى‌فرمايد مگر آن عده از اهل كتاب را كه ستم كردند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «ألَّتی هِیَ أَحْسَنُ»، ص۶۴.
