• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

أفلح (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: افلَحَ (لغات‌قرآن)
مقالات مرتبط: فلح (مفردات‌قرآن)، فلح (مفردات‌نهج‌البلاغه)، فلاح.


افلح: (قَدْ اَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ)
[۱] مؤمنون/سوره۲۳، آیه۱.    

«افلح» از مادّه‌ «فلح» و «فلاح» در اصل به معنای شکافتن و بریدن است؛ سپس، به هر نوع پیروزی و رسیدن به مقصد و خوشبختی اطلاق شده است.
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۶۴۴.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۴۰۰.    
[۴] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۴، ص۲۱۲.    



(قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ)
[۵] مؤمنون/سوره۲۳، آیه۱.    
(به يقين مؤمنان رستگار شدند.)
[۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۴۲.    

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: راغب در مفردات می‌گوید: کلمه فلح - به فتحه فاء و سکون لام- به معنای شکافتن است و لذا می‌گویند الحدید بالحدید یفلح- آهن با آهن شکافته می‌شود. و کلمه فلاح به معنای ظفر یافتن و به دست آوردن و رسیدن به آرزو است. و این به دو نحو است:
یکی دنیوی، و دیگری اخروی، اما ظفر دنیوی رسیدن به سعادت زندگی است، یعنی، به چیزی که زندگی را گوارا سازد. و آن در درجه اول بقاء و سپس توانگری و عزت است. و ظفر اخروی در چهار چیز خلاصه می‌شود: بقایی که فناء نداشته باشد، غنایی که دستخوش فقر نشود، عزتی که آمیخته با ذلت نباشد و علمی که مشوب با جهل نباشد، و به همین جهت گفته‌اند: عیشی جز عیش آخرت نیست
[۷] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۶۴۴.    
پس اگر دست‌یابی به سعادت را فلاح خوانده‌اند، به این عنایت است که موانع را شکافته، کنار می‌زند و رخسار مطلوب را نشان می‌دهد.
[۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۴.    
[۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۶.    
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۳۰.    
[۱۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۷۶.    
)

۱. ↑ مؤمنون/سوره۲۳، آیه۱.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۶۴۴.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۴۰۰.    
۴. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۴، ص۲۱۲.    
۵. ↑ مؤمنون/سوره۲۳، آیه۱.    
۶. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۴۲.    
۷. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۶۴۴.    
۸. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۴.    
۹. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۶.    
۱۰. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۳۰.    
۱۱. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۷۶.    


• مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «افلح»، ص۵۸.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره مؤمنون | لغات قرآن
جعبه ابزار