• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

أصنام (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: أصنام (لغات‌قرآن)
مقالات مرتبط: صنم (مفردات‌قرآن)، صنم (مفردات‌نهج‌البلاغه)، صنم.


اصنام: (قالُوا نَعْبُدُ اَصْنَاماً)
[۱] شعراء/سوره۲۶، آیه۷۱.    

«اصنام» جمع‌ «صنم» به معنای مجسمه‌ای بوده است که از طلا و نقره یا چوب و مانند آن می‌ساخته‌اند و به پرستش‌ آن می‌پرداختند؛
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۹۳.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۱۰۳.    
و آن را مظهر مقدسین و مقدسات می‌پنداشتند.
[۴] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۵، ص۲۷۹.    



(قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ)
[۵] شعراء/سوره۲۶، آیه۷۱.    
(گفتند: «بت‌هایی را می‌پرستیم، و پیوسته ملازم عبادت آنهاییم»).
[۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۷۰.    

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه صنم به معنای جثه و مجسمه‌ای است که آن را فلز و یا چوب یا غیر آن به شکل مخصوصی بسازند، تا به خیال بت‌پرستان صفاتی که در معبود معینی هست در این مجسمه که نمایانگر آن معبود است نشان داده باشند. بت پرستان بت‌ها را به طور کلی برای این می‌ساختند که آینه‌ای برای ربّ خودش باشد، که یا فرشته است یا جنّ و یا انسان؛ چیزی که هست به جای اینکه خود رب را بپرستند همان بت را می‌پرستیدند و در عبادت متوجه آن گشته بدان تقرب می‌جستند و اگر خیلی به اصطلاح روشن فکر می‌شدند، از بت تجاوز کرده خود رب را عبادت می‌کردند، ولی از عبادت خدای سبحان هیچ خبری نبود.
[۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۳۹۲.    
[۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۲۸۱.    
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۲۹.    
[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۰۳.    
)

۱. ↑ شعراء/سوره۲۶، آیه۷۱.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۹۳.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۱۰۳.    
۴. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۵، ص۲۷۹.    
۵. ↑ شعراء/سوره۲۶، آیه۷۱.    
۶. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۷۰.    
۷. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۳۹۲.    
۸. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۲۸۱.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۲۹.    
۱۰. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۰۳.    


• مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أصنام»، ص۴۹.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره شعراء | لغات قرآن
جعبه ابزار