اثناء (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَثْنَاء (به فتح الف) یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای وسط و میانه که
حضرت علی (علیه‌السلام) هنگام
تهدید خوارج و
تشویق آنان به
توبه، و ... از این استفاده نموده است.
اَثْنَاء (به فتح الف) به معنای وسط و میانه آمده، که ظاهرا این وجه تسمیه به این جهت است که دو طرف وسط، به یکدیگر عطف می‌شوند.
امام (صلوات‌الله‌علیه) هنگام تهدید خوارج و تشویق آن‌ها به توبه، فرمود ه است: «فانا نذیر لکم ان تصبحوا صرعی باثناء هذا النهر و باهضام هذا الغائط علی غیر بینّة من ربّکم.»
شاید منظور از واژه «اثناء» اطراف باشد و یا آن‌که
نهر، آب نداشته است.
واژه «مثانی» جمع «مثنّیه» یعنی عطف شونده‌ها.
امام (علیه‌السلام) در رابطه با اجتماع مردم نسبت به
بیعت با او فرموده است: «فتداکّوا علّی تداکّ الابل الهیم یوم وردها، و قد ارسلها راعیها و خلعت مثانیها، حتّی ظننت انهّم قاتلی او بعضهم قاتل بعض لدّی؛
ازدحام کردند بر بیعت من مانند ازدحام
شتران عطشان به وقت آب خوردن، مانند شترانی که ساربان رهاشان کرده و عقالشان (طنابی که با آن پای شتر را می‌بندند) برداشته شده است، گمان کردم که مرا خواهند کشت یا در پیش من بعضی، بعضی را خواهد کشت.»
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «أثناء»، ص۱۹۱.
