و در اصطلاح به معنای پایین آوردن تدریجی درجات یک فرد است، تا جایی که بدبختی اش به نهایت برسد و در ورطه هلاکت بیفتد. هرگاه خدای تعالی بخواهد با کسی چنین کند پیاپی به او نعمت می‌دهد. شخص نیز به مقدار آن نعمت، سرگرم و از سعادت خود غافل شده، در شکر آن کوتاهی و کم کم خدای صاحب نعمت را فراموش می‌کند. خداوند پس از اعطای نعمت، به او مهلت می‌دهد تا سرانجام به کیفر برسد؛ از این رو "استدراج" با "امهال" همراه است.
