آیه صدقات
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آیه صدقات به آیه ۶۰ توبه، درباره
وجوب زکات و مورد مصرف آن اطلاق می‌شود.
به آیه ۶۰
سوره توبه "آیه صدقات" می‌گویند و برخی آن را "آیه زکات" نامیده‌اند. (انما الصدقات للفقراء والمساکین والعاملین علیها والمؤلفة قلوبهم وفی الرقاب والغارمین وفی سبیل الله وابن السبیل فریضة من الله والله علیم حکیم)؛ "
صدقات تنها به تهیدستان و بینوایان و متصدیان(گردآوری و پخش) آن و کسانی که دلشان به دست آورده می‌شود و در (راه آزادی) بردگان و وامداران و در راه خدا و به در راه مانده اختصاص دارد(این) به عنوان فریضه از جانب خداست و
خدا دانای حکیم است".
نزول این
آیه که با کلمه "انما" (نشانه انحصار) آغاز شده پس از آیه زکات (آیه ۱۰۳ همین سوره) است و موارد و مصارف
زکات را در هشت مورد منحصر می‌کند:
۱.
فقرا ؛
۲.
مساکین ؛
۳. عاملان زکات (گردآوردندگان آن)؛
۴. مؤلفة قلوبهم (کسانی که با
پول و کمک مالی می‌توان دل آنان را به
اسلام جلب کرد)؛
۵. آزاد ساختن بردگان؛
۶. پرداخت دین بدهکاران؛
۷. در راه خدا؛
۸. واماندگان در راه.
بعضی معتقدند
فقیر کسی است که در زندگی خود کمبود مالی دارد و هرگز از کسی طلب نمی‌کند؛ اما مسکین کسی است که نیازش شدیدتر و دستش از کار کوتاه است؛ از این رو، سؤال و تکدی می‌کند.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «آیه صدقات».
