آیه صدقات
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آیه صدقات به آیه ۶۰ توبه، درباره
وجوب زکات و مورد مصرف آن اطلاق می‌شود.
[ویرایش]
به آیه ۶۰
سوره توبه "آیه صدقات" می‌گویند و برخی آن را "آیه زکات" نامیده‌اند. (انما الصدقات للفقراء والمساکین والعاملین علیها والمؤلفة قلوبهم وفی الرقاب والغارمین وفی سبیل الله وابن السبیل فریضة من الله والله علیم حکیم)؛ "
صدقات تنها به تهیدستان و بینوایان و متصدیان(گردآوری و پخش) آن و کسانی که دلشان به دست آورده می‌شود و در (راه آزادی) بردگان و وامداران و در راه خدا و به در راه مانده اختصاص دارد(این) به عنوان فریضه از جانب خداست و
خدا دانای حکیم است".
[ویرایش]
نزول این
آیه که با کلمه "انما" (نشانه انحصار) آغاز شده پس از آیه زکات (آیه ۱۰۳ همین سوره) است و موارد و مصارف
زکات را در هشت مورد منحصر می‌کند:
۱.
فقرا ؛
۲.
مساکین ؛
۳. عاملان زکات (گردآوردندگان آن)؛
۴. مؤلفة قلوبهم (کسانی که با
پول و کمک مالی می‌توان دل آنان را به
اسلام جلب کرد)؛
۵. آزاد ساختن بردگان؛
۶. پرداخت دین بدهکاران؛
۷. در راه خدا؛
۸. واماندگان در راه.
[ویرایش]
بعضی معتقدند
فقیر کسی است که در زندگی خود کمبود مالی دارد و هرگز از کسی طلب نمی‌کند؛ اما مسکین کسی است که نیازش شدیدتر و دستش از کار کوتاه است؛ از این رو، سؤال و تکدی می‌کند.
[ویرایش]
[ویرایش]
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «آیه صدقات».
