آیه جزای فحشا
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آیه جزای فحشا به آیه ۱۵
سوره نساء ، درباره مجازات
زنان زناکار اطلاق می‌شود.
به آیه ۱۵ سوره نساء "آیه جزای فحشاء" می‌گویند: (واللاتی یاتین الفاحشة من نسآئکم فاستشهدوا علیهن اربعة منکم فان شهدوا فامسکوهن فی البیوت حتی یتوفاهن الموت او یجعل الله لهن سبیلا)؛ "و از زنان شما کسانی که مرتکب
زنا می‌شوند چهار تن از میان خود(مسلمانان) بر آنان گواه گیرید پس اگر شهادت دادند آنان( زنان) را در خانه‌ها نگاه دارید تا مرگشان فرا رسد یا
خدا راهی برای آنان قرار دهد".
واژه "فاحشه" در اصل به معنای کار یا گفتار بسیار زشت است و اگر درباره "زنا" و عمل منافی
عفت به کار می‌رود نیز به همین مناسبت است.
غالب مفسران گفته‌اند این
آیه به مجازات زنان شوهرداری اشاره دارد که به
فحشا آلوده می‌شدند، و کیفر آنان پس از اثبات جرم، تا فرا رسیدن
مرگ آنان، زندانی شدن در خانه‌ها بود (حبس ابد). این قانون(حبس ابد) با قانون
رجم (سنگسار)
نسخ شد، و یا به تعبیر برخی از دانشمندان، قانون "حبس ابد" به قرینه (و یجعل الله لهن سبیلا) قانونی موقت بود که سپس قانون دائم رجم، برای
زنای محصنه از ناحیه
شرع مقدس تشریع شد. بنابراین، آیه جلد و قانون رجم ناسخ آیه جزای فحشا نیست؛ بلکه مبین آن است. برخی مانند
ابومسلم اصفهانی ، "فاحشه" در این آیه را به "مساحقه" تطبیق کرده‌اند؛ ولی این قول، مخالف
اجماع مفسران است.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «آیه جزای فحشا».
