[ویرایش] منظور از " آیات صفت مجى ء " آیاتى است که وصف " مجیء " (آمدن) را به خداوند نسبت داده است؛ همانند آیه ۲۲ سوره فجر: " وجاء ربک و الملک صفاً صفاً ".
[ویرایش] این ها آیاتى هستند که دست آویز گروه مشبهه قرار گرفته است و با توجه به ظاهر این آیات و جمود بر لفظ، معتقد به جسمیت خداوند شده و مى گویند خداوند در قیامت به جمع خلایق مى پیوندد و رؤیت مى شود!.
در این آیات، لفظى همانند « امر » مقدر است: " و جاء امر ربک " این تفسیر به واسطه آیات متعددى از قرآن نیز تأیید مى گردد که " مجى ء " را به " امر " خداوند و مانند آن منسوب دانسته اند. مانند آیه: " و لما جاء امرنا نجینا هوداً والذین آمنوا معه ... " ( سوره هود، آیه ۵۸ ). و آیات ۴۰، ۶۶، ۷۶، ۸۲، ۹۴ و ۱۰۱ سوره هود.
