و نیز بنابر قولمشهور با اقراروطی کننده(واطی) - هر چند به یک مرتبه اقرار- در صورتى که حیوان مال خود او باشد، ثابت مى‌شود. و در صورتى که حیوان مال دیگرى باشد با اقرار، تنها تعزیر ثابت مى‌گردد ولى احکامموطوء بر حیوان جارى نمى‌شود.
وطی بهیمه تعزیر دارد و آن به نظر حاکم است. و در آن شرط است بلوغ و عقل و اختیار و عدم شبه با امکان آن (شبهه)؛ پس بر بچه‌ای که چنین کاری کرده است تعزیر نیست و اگر بچه ممیز باشد که تادیب در او اثر می‌گذارد، حاکم آن‌گونه که صلاح می‌بیند او را ادب می‌کند. و بر دیوانه هم تعزیر نیست ولو ادواری باشد درصورتی‌که در دوره جنون انجام دهد. و بر شخصی که او را بر چنین عملی مجبور کرده‌اند تعزیر نیست. همچنین بر کسی که امر بر او مشتبه شده است نیز تعزیر نیست در صورتی‌که اشتباه در حکم یا موضوع در حق امکان‌پذیر باشد.
در مواردی این چنین که احتیاط در جمع بین غسل و وضو است اولی آن است که بعد از غسل، عملی را که مبطل وضو هست انجام داده و بعد از آن وضو بگیرد؛ زیرا وضو با غسل جنابت جایز نیست و فرض آن است که احتمال دارد غسلی که از روی احتیاط انجام می‌شود به واقع غسل جنابت باشد.
