• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آموزش فرائض به کودک

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


هرچه تربیت کودک با روش‌های اسلامی نزدیک‌تر باشد، والدین در تربیت فرزند خود موفق‌تر هستند. از جمله آموزه‌هایی که والدین در تربیت کودک باید مورد توجه قرار دهند، یادگیری فرائض دینی، حلال و حرام اللهی است، که چند نمونه از روایاتی که به این امر سفارش و توصیه کرده است را بیان می‌کنیم.
البته نکته‌ای که باید مورد توجه قرار گیرد، رعایت اعتدال و تعادل در آموزش‌ها است، یعنی باید با کودکان و نوجوانان در آموزش و عمل به فرائض دینی، با رفق و ملاطفت رفتار کرد، سختگیری و افراط باعث دل‌زدگی و حتّی بیزاری آنان می‌شود.


آشنایی با فرائض دینی و حلال و حرام‌های الهی (بایدها و نبایدهای مکتب اسلام) جزء آموزش‌های ضروری برای تمام مسلمانان شناخته شده است، هم‌چنین آموزش این فرائض و تکالیف به فرزندان، به‌عنوان وظیفه پدران بیان شده است.
[۱] علامه حلی، حسن بن یوسف، تذکرة الفقها، ج۴، ص۳۳۵.    


در بخش تعلیم فرائض دینی و حلال و حرام الهی، مصادیقی در روایات بیان شده است، از قبیل آموزش طهارت (وضو و غسل)، جهت قبله، نماز، روزه و ... که در ذیل به ذکر نمونه‌هایی از آن می‌پردازیم:

راوی می‌گوید: از امام باقر (علیه‌السّلام) شنیدم، تا سن هفت سالگی کودک را به حال خود رها کنید (برای انجام فرائض دینی آزاد باشد) بعد از آن، آداب وضو گرفتن به او آموزش داده شود، وقتی انجام وضو را آموخت، به‌نماز خواندن وادار شود و تا سن نه سالگی در انجام نماز آزاد باشد.
[۲] حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، ج۴، ص۲۰، باب۳ من ابواب اعداد الفرائض، ح۷.    


امام صادق (علیه‌السّلام) می‌فرماید: ما فرزندان خود را در پنج سالگی به خواندن نماز امر می‌نماییم، شما در هفت سالگی آن‌ها را امر نمایید. «اِنّا نَامُرُ صِبیَانَنَا بِالصَّلاةِ اِذَا کَانُوا بَنِی خَمسَ سِنیِنَ فَمُرُوا صِبیَانَکُم بِالصَّلاةِ اِذَا کَانُوا بَنِی سَبعَ سِنِینَ».
[۳] حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، ج۴، ص۱۹، باب۳ من ابواب اعداد الفرائض، ح۵.    

در روایت دیگری فرموده: در نُه سالگی به خواندن نماز امر نمایید.
[۴] حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، ج۲۱، ص۴۶۱، باب۷۴ من ابواب احکام الاولاد، ح۵.    


هم‌چنین پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرموده است: کودکان هفت ساله را به‌خواندن نماز امر نمایید و نُه ساله را اگر نماز نخواند، بزنید. «وَاضرِبُوهُم عَلَیهَا اِذَا بَلَغُوا تِسعًا».
[۵] محدث نوری، حسین، مستدرک الوسائل، ج۱۴، ص۳۵۶، باب۲۴ من ابواب النکاح، ح۱.    


حلبی از امام صادق (علیه‌السّلام) نقل می‌کند که فرموده است: ما کودکان خود را در هفت سالگی به گرفتن روزه امر می‌نماییم، البتّه به‌اندازه‌ای که توانایی دارند، به‌اندازه نصف روز یا بیش‌تر و یا کمتر، و هر زمان تشنگی آن‌ها را ناراحت کرد، افطار می‌کنند تا به گرفتن روزه عادت نمایند و توانایی انجام آن‌را پیدا کنند، شما فرزندان خود را در سن نُه سالگی به انجام روزه امر نمایید، هر‌اندازه توانایی دارند، و هرگاه تشنه شدند، افطار نمایند.
[۶] حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، ج۱۰، ص۲۳۴، باب۲۹ من ابواب من یصح منه الصوم، ح۳.    


در روایت دیگری فرموده است: وقتی کودک نُه ساله شد از او خواسته شود روزه بگیرد، هر‌اندازه توانایی دارد، تا ظهر یا بعد از ظهر، و هر وقت تشنگی و گرسنگی بر او غلبه نمود، افطار کند. «فَاِذَا غَلَبَ عَلَیهِ الجُوعُ وَ العَطَشُ اَفطَرَ».
[۷] حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، ج۱۰، ص۳۳۶-۳۳۷، باب۲۹ من ابواب من یصح منه الصوم، ح۱۱.    
و دیگر روایات.
[۸] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۴، ص۱۲۵، (باب صوم الصبیان)، ح۲.    
[۹] محدث نوری، حسین، مستدرک الوسائل، ج۷، ص۳۹۳، باب۱۹ من ابواب من یصح منه الصوم، ح۱.    
[۱۰] محدث نوری، حسین، مستدرک الوسائل، ج۷، ص۳۹۴، باب۱۹ من ابواب من یصح منه الصوم، ح۴.    


نکته مهم که باید مورد توجه قرار گیرد، رعایت اعتدال و تعادل در آموزش‌ها است، یعنی باید با کودکان و نوجوانان در آموزش و عمل به فرائض دینی، با رفق و ملاطفت رفتار کرد، سختگیری و افراط باعث دل‌زدگی و حتّی بیزاری آنان می‌شود. در روایاتی که در این بخش ذکر نمودیم، این نکته به‌خوبی مورد توجه قرار گرفته است.

سختگیری در عبادات، نه‌تنها برای دیگران، حتی برای خود شخص نیز از آن نهی شده است، زیرا که اسلام، دین سهله و سمحه است، یعنی دین آسان و همراه با وسعت و فراخی در عمل است، صعب و دشوار نیست و تکالیف شاق و کمرشکن در این آیین الهی وجود ندارد. در قرآن آمده است: خداوند برای شما در دین، سهولت و آسانی اراده کرده و سختی و تکلیف شاق را از شما نخواسته است. «یُرِیدُ اللهُ بِکُمُ الیُسرَ وَ لا یُرِیدُ بِکُمُ العُسرَ
[۱۱] بقره/سوره۲، آیه۱۸۵.    
» و رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) می‌فرماید: یا علی، دین اسلام، دین متقن و مستدلّ خداوند است، در آن با مدارا قدم بردار و کاری نکن که دلت به عبادت خدا بدبین شود. «یا عَلِیُّ، اِنَّ هذَا الدَّینُ مَتِینٌ فَاَوغِلِ فیهِ بِرِفقٍ وَ لا تُبَغِّض اِلَی نَفسِکَ عِبَادَةَ رَبَّکَ».
[۱۲] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۸۷، (باب الاقتصاد فی العبادة)، ح۶.    


هم‌چنین امام باقر (علیه‌السّلام) از جدّش رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نقل می‌کند که فرموده است: اسلام، دین آسان و خالی از مشقّت و دشواری است، با مدارا در آن قدم بردارید و عبادت خدا را بر بندگان او تحمیل نکنید و همانند سواره‌ای نباشید که مرکب خود را خسته و فرسوده می‌کند و در نتیجه، نه راه سفر را پیموده و نه مرکبش سالم مانده است.
[۱۳] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۸۶، ح۱.    
و در بعضی روایات، به‌طور خاص بر شفقت و مهربانی نسبت به‌کودکان تاکید و توصیه شده، هر‌اندازه می‌توانند آن‌ها را به انجام عبادت وادار نمایید
[۱۴] ابن شعبه حرانی، حسن بن علی، تحف العقول، ص۲۷۰.    
[۱۵] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۶، ص۵۰، ح۶.    
[۱۶] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۸۷، ح۵.    


ابوبصیر می‌گوید، امام صادق (علیه‌السّلام) می‌فرمود: در زمان کودکی‌ام، روزی در حال طواف بودم، پدرم امام باقر (علیه‌السّلام) مرا دید که برای عبادت کوشش می‌نمودم و غرق عرق بودم، به من فرمود: فرزندم جعفر، خداوند اگر بنده‌ای را دوست بدارد، او را داخل بهشت خواهد نمود و عبادت کم او را می‌پذیرد. «یَا جَعفَرُ، یا بُنَّی اِنَّ اللهَ اِذا اَحَبَّ عَبدًا اَدخَلَهُ الجَنَّةَ وَ رَضِیَ عَنهُ بِالیَسِیرِ».
[۱۷] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۸۶، (باب الاقتصاد فی العبادة)، ح۴.    


۱. ↑ علامه حلی، حسن بن یوسف، تذکرة الفقها، ج۴، ص۳۳۵.    
۲. ↑ حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، ج۴، ص۲۰، باب۳ من ابواب اعداد الفرائض، ح۷.    
۳. ↑ حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، ج۴، ص۱۹، باب۳ من ابواب اعداد الفرائض، ح۵.    
۴. ↑ حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، ج۲۱، ص۴۶۱، باب۷۴ من ابواب احکام الاولاد، ح۵.    
۵. ↑ محدث نوری، حسین، مستدرک الوسائل، ج۱۴، ص۳۵۶، باب۲۴ من ابواب النکاح، ح۱.    
۶. ↑ حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، ج۱۰، ص۲۳۴، باب۲۹ من ابواب من یصح منه الصوم، ح۳.    
۷. ↑ حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، ج۱۰، ص۳۳۶-۳۳۷، باب۲۹ من ابواب من یصح منه الصوم، ح۱۱.    
۸. ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۴، ص۱۲۵، (باب صوم الصبیان)، ح۲.    
۹. ↑ محدث نوری، حسین، مستدرک الوسائل، ج۷، ص۳۹۳، باب۱۹ من ابواب من یصح منه الصوم، ح۱.    
۱۰. ↑ محدث نوری، حسین، مستدرک الوسائل، ج۷، ص۳۹۴، باب۱۹ من ابواب من یصح منه الصوم، ح۴.    
۱۱. ↑ بقره/سوره۲، آیه۱۸۵.    
۱۲. ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۸۷، (باب الاقتصاد فی العبادة)، ح۶.    
۱۳. ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۸۶، ح۱.    
۱۴. ↑ ابن شعبه حرانی، حسن بن علی، تحف العقول، ص۲۷۰.    
۱۵. ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۶، ص۵۰، ح۶.    
۱۶. ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۸۷، ح۵.    
۱۷. ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۸۶، (باب الاقتصاد فی العبادة)، ح۴.    


انصاری، قدرت‌الله، احکام و حقوق کودکان در اسلام، ج۱، ص۵۵۸-۵۶۱، برگرفته از بخش «گفتاردوّم:اولویت‌های تعلیم و تربیت اسلامی نسبت به کودکان»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۸/۱۱/۶.    


رده‌های این صفحه : تربیت دینی | تربیت فرزند | تعلیم و تربیت | فقه کودک | مباحث فقهی
جعبه ابزار