آل یاسین
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آلِ یاسین، یا اِل یاسین، اصطلاحی بر گرفته از
قرآن میباشد.
این عنوان یکبار در قرآن مجید به کار رفته است: «سَلامٌ عَلی اِلْیاسینَ».
قاریان و مفسّران این واژه را به چند گونه خواندهاند. عامه قرّاءِ
مکّه و
بصره و
کوفه آن را الیاسین (به کسر الف) و عامه قرّاءِ مدینه آل یاسین قرائت کردهاند.
ال یاسین به دو مفهوم گرفته شده است: الف ـ ال یاسین، واژهای و تلفظی دیگر از الیاس است، مانند میکال و میکائیل و میکائین و سیناء و سینین. به گفته ابن جنّی، اینگونه تلفظ در میان اعراب رایج بوده است.
بنابراین، ال یاسین همان الیاس است و درود
خداوند نیز بر خود اوست
ب ـ ال یاسین، به گفته زجّاج جمع الیاس است و یاءِ نسبت در آن حذف شده است و مقصود از آن خود
الیاس و پیروان اوست.
آلِیاسین که مرکب از دو واژه آل و یاسین است و به سه مفهوم گرفته شده است: الف ـ یاسین پدر الیاس است
و آل، خاندان یاسین که مقصود خود الیاس است
ب ـ یاسین (
یس) نام سوره یا قرآن است و آلیاسین اهل قرآن و مؤمنان به کتاب خداست
ج ـ یاسین نام
حضرت محمد (صلیاللهوعلیهواله) و آل، خاندان اوست.
ابن عباس گوید: ما آل محمّد آل یاسینیم
که آل محمّد در قول ابنعباس در معنی اعم به کار رفته است؛ و نیز از
حضرت علی (علیهالسلام) با اسنادش نقل شده است که فرمود در آیه «سلام علی آل یاسین»، یاسین محمّد (صلیاللهوعلیهواله) و ما آل یاسینیم.
(۱) بیضاوی، عبداللـه بن عمر، انوارالتنزیل، مصر، ۱۳۸۸ق.
(۲) حسکانی، عبیداللـه، شواهد تنزیل، به کوشش محمدباقر محمودی، بیروت، ۱۳۹۳ق.
(۳) زمخشری، جاراللـه، الکشاف، بیروت، دارالمعرفه.
(۴) سیوطی، جلالالدین، الدّرّالمنثور، قم، ۱۴۰۴ق.
(۵) طباطبایی، محمدحسین، المیزان، بیروت، ۱۹۷۳م.
(۶) طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، بیروت، مکتبه الحیاه.
(۷) طبری، محمد بن جریر، تفسیر، بیروت، داراحیاء التراث العربی.
(۸) قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لاحکام القرآن، به کوشش محمد محمد حسنین، بیروت، دارالحیاء التراث العربی، ۱۵/۱۱۹.
(۹) مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، ۱۴۰۳ق، ۱۳/۳۹۳.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل یاسین»، شماره۴۸۶.