آزمون MMPI
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آزمون MMPI، یکی از مباحث مطرح در
روان‌شناسی بوده و به معنای استانداردی برای فراخوانی دامنه گسترده‌ای از ویژگی
های خود – توصیفی و نمره‌گذاری آن‌هاست که یک شاخصی کمی از
سازگاری هیجانی فرد و نگرش وی نسبت به شرکت در آزمون را به دست می‌دهد. در این مقاله بعد از بیان تعریف این آزمون و تاریخچه تدوین آن به بررسی ساختار، مزایا، محدودیت‌ها و روش اای این آزمون می‌پردازیم.
پرسش
نامه شخصیتی چندوجهی مینه‌سوتا (MMPI) (Minnesota Multiphasic Personality Inventory)،
پرسش
نامه استانداردی برای فراخوانی دامنه گسترده‌ای از ویژگی
های خود – توصیفی و نمره‌گذاری آن‌هاست که یک شاخصی کمی از سازگاری هیجانی فرد و نگرش وی نسبت به شرکت در آزمون را به دست می‌دهد.
آزمون MMPI، مشهورترین و پرمصرف‌ترین
پرسش
نامه شخصیتی است که به عنوان یک ابزار عینی برای تشخیص
بیماری‌های روانی تدوین شده است. این آزمون، یک
پرسش‌نامه خودسنجی با پاسخ
های "آری" یا "نه" است. این آزمون دارای سه مقیاس روایی و ده مقیاس بالینی است. مقیاس
های روایی، اطلاعاتی را در مورد رویکرد آزمودنی نسبت به آزمون فراهم می‌کنند. ده مقیاس اولیه بالینی نیز برای تشخیص
اختلال‌های روانی به کار می‌رود.
باارزش‌ترین کاربرد MMPI، در تفکیک افراد نابهنجار به طور عام و تعیین شدت کلی ناراحتی به طور خاص است. ولی MMPI در تمییز دقیق‌تر اشکال مختلف
آسیب‌های روانی توفیق کمتری داشته است.
تدوین اولیه MMPI در ۱۹۳۹ توسط
استارک آر. هته وی (Starke- R. Hetheway) و
جی – چارنلی مک کین لی (J. Chanley Mckinley) در دانشگاه مینه سوتا آغاز شد.
آنان به ابزاری نیاز داشتند که بتواند به سنجش بیماران بزرگسال در حوزه درمان
های موردی
روان‌پزشکی کمک کرده و شدت اختلال را به دقت مشخص کند، به علاوه آنان به تدوین یک روش عینی برای برآورد تغییر حاصل از
روان‌درمانی یا دیگر متغیرهای زندگی بیمار علاقمند بودند.
انتقادهای وارد شده بر فرم اولیه MMPI که شامل ۵۰۴ ماده بود در درجه نخست به کهنگی فزاینده، اشکال در ساخت مقیاس اولیه، نابسنده بودن نمونه هنجاریابی و اشکال در بسیاری از ماده
های آن معطوف بوده است. از جمله مشکلات مربوط به ماده‌ها، می‌توان به استفاده از کلمات شهوت‌انگیز، احتمال
سوگیری نژادی، عبارت
های قدیمی و غیرمصطلح و محتوای ناشایست و قابل ایراد اشاره کرد.
هنجارهای اولیه فاقد نمونه کافی و معرف از اقلیت‌ها بوده و برای مقایسه با آزمودنی
های زمان حال نامناسب بود.
انتقادهای مذکور به هنجاریابی گسترده و مجدد آزمون MMPI در سال ۱۹۸۲ منجر شد. در هنجاریابی مجدد، یک فرم پژوهشی با عنوان ۲- MMPI با ۷۰۴ ماده که شامل ۵۵۰ ماده اصلی و ۱۵۴ ماده موقتی بود، تدوین شد. اجرا کنندگان MMPI متوجه شده بودند که مقیاس
های برافراشته در مورد بزرگسالان با برافراشتگی در مقیاس
های نوجوانان متفاوت است.
این امر موجب شد که برای جمعیت
های نوجوان، هنجارهای متفاوت تدوین شود. اما بسیاری از روان‌شناسان و پژوهش‌گران احساس کردند که حتی با اجرای
هنجارهای نوجوانان باز هم مشکلات قابل ملاحظه‌ای وجود دارد که از آن جمله این موارد است: طول آزمون به طور اخص زیاد است، سطح دشواری محتوا برای خوانندگان خیلی بالاست، به هنجارهای جدید نیاز دارد، مقداری از زبان آزمون منسوخ و نامربوط است. در پاسخ به این مسایل بود که کمیته استاندارد مجدد ۲- MMPI در سال ۱۹۸۹ تصمیم گرفت MMPI نوجوانان به نام
MMPI-A را که شامل ۴۷۸ ماده است و برای نخستین بار در سال ۱۹۹۲ منتشر شد تدوین کند.
چهارچوب اصلی آزمون ۱۹۴۳ از ۵۰۴ جمله مثبت تشکیل شده بود که به صورت "صحیح" یا "غلط" به آن‌ها پاسخ داده می‌شد. بعدها با اندک تغییراتی در آن و حذف یا افزودن بعضی ماده‌ها، تعداد ماده‌ها در یک فرم به ۵۶۶ و در فرم سال ۱۹۸۹ به ۵۶۷ تغییر یافت. خود جزوه MMPI که در دسترس قرار داشته و مورد استفاده واقع می‌شود دارای همین ۵۶۷ ماده است.
این
پرسش
نامه در حال حاضر بیشتر از سایر
پرسش
نامهها رواج دارد. علت رواج آن به خاطر داشتن ریشه
های بالینی و برتر فنی نسبت به سایر
پرسش
نامههاست که آزمایش شونده باید جواب خود را در یکی از سه گروه صحیح، غلط یا نمی‌دانم طبقه‌بندی کند. در فرم انفرادی، هر یک از سؤالات بر روی یک کارت چاپ شده است. آزمایش‌کننده هر یک از کارت‌ها را در مقابل آزمایش‌شونده قرار می‌دهد تا یکی یکی به آن‌ها پاسخ دهد. در فرم گروهی، سؤالات به صورت دفترچه در اختیار آزمودنی قرار می‌گیرد و پاسخ‌ها بر روی برگ جداگانه‌ای نوشته می‌شود. محتوای این آزمون بر این دیدگاه‌ها استوار است: سلامت عمومی بدن،
اختلالات عصبی، تحرک و هماهنگی، علایم
بیماری‌های روانی – بدنی، نگرش
های جنسی، مذهبی، سیاسی، اجتماعی، مسایل تربیتی، شغلی، خانوادگی، زناشویی، حالات
اضطراب،
ترس‌های مرضی، تمایلات
خودآزاری، دیگر آزاری،اندیشه
های ثابت و..
یک امتیاز مهم MMPI، شهرت زیاد و آشنایی گسترده با آن در درون حوزه
روان‌شناسی است. پژوهش
های گسترده‌ای در حوزه
های متفاوت به عمل آمده است. تحولات جدید به تدوین فرم
های کوتاه، مقیاس
های جدید، استفاده از ماده
های بحرانی و نظام
های تفسیر رایانه‌ای منجر شده است. آزمون MMPI به بیش از ۵۰ زبان ترجمه شده و در بسیاری از کشورهای مختلف در دسترس متخصصان است. پژوهش
های هنجاری و روایی بر روی چندین گروه فرهنگی مختلف صورت گرفته است و امکان مقایسه داده
های جمع‌آوری شده از فرهنگ
های گوناگون را فراهم می‌سازد.
آزمون MMPI نخستین
پرسش
نامه جامعی است که علاوه بر مقیاس
های محتوایی، تعدادی مقیاس اعتبار یا روایی نیز دارد. هدف از گنجاندن این مقیاس‌ها آن بود که معلوم شود آیا فرد به سؤال
های آزمون با دقت و صداقت جواب داده یا نه. هرگاه نمره فرد در هر یک از این مقیاس‌ها خیلی زیاد باشد، نمرات مقیاس
های محتوایی او را نیز باید با احتیاط تفسیر کرد یا اساسا از آن‌ها صرفنظر کرد.
از آن‌جا که MMPI وسیله‌ای پیچیده است، پیامدهای سوء تعبیر و تفسیر آن بسیار زیان‌بار است. به همین جهت استفاده از آن مستلزم وجود اجرا کنندگان و تفسیرکنندگان آموزش دیده و با تجربه است و هم‌چنین قویا توصیه شده است که این آزمون از سوی پرسنل مدارس مورد استفاده قرار نگیرد. در این آزمون، پاسخ
های یک فرد با گروه
های مختلفی از بیماران روانی مقایسه می‌شود که خود این گروه‌ها به قدر کافی و با اصطلاحات روشن تعریف نشده است.
در MMPI به سبب همپوشی ماده‌ها،
ضرایب همبستگی متقابل مقیاس‌ها فوق‌العاده بالاست و این سبب می‌شود که روایی تحلیل الگو، زیر سؤال برود. همپوشی ماده‌ها بدین معنی است که گاهی بعضی از ماده‌ها همزمان برای اندازه‌گیری در چند مقیاس مختلف به کار می‌روند و تعداد زیادی از ماده‌ها در بیشتر مقیاس‌ها مشترکند. به طور مثال، جواب مثبت به یک سؤال می‌تواند نشان‌گر چندین مقیاس یا اختلال باشد.
یکی دیگر از مسایل آزمون MMPI،
عدم تعادل در روش کلیدیابی ماده‌هاست. بسیاری از افراد در پاسخ دادن به
آزمون‌های عینی، سبک پاسخ یا سوگیری خاص خود را دارند. بدین معنی که آزمودنی گرایش دارد بدون توجه به محتوای
پرسش‌ها به شیوه خاص خود به آن‌ها پاسخ بدهد. یکی از این گرایش‌ها، تصدیق یا دادن پاسخ مثبت به
پرسش‌هاست. برای اجتناب از
سوگیری ناشی از سبک پاسخ دادن، لازم است که در همه مقیاس
های آزمون، بین تعداد پاسخ
های کلید آری و نه تعادل برقرار باشد، در صورتی که این تعادل در مقیاس
های مختلف MMPI وجود ندارد. هم‌چنین یکی از نخستین مشکلات در تعبیر و تفسیر
نیمرخ روانی آزمودنی‌ها این است که نمره خام زنان و مردان بهنجار در مقیاس
های مختلف با یکدیگر متفاوت هستند. بنابراین هنجار زنان با مردان از نظر تعبیر و تفسیر نمره‌ها باید متفاوت باشد.
این آزمون را می‌توان در مورد افرادی که سن‌شان ۱۶ یا بالاتر است و از توانایی خواندن در سطح کلاس هشتم برخوردارند اجرا کرد. البته در مورد افراد ۱۸-۱۴ ساله بهتر است MMPI-A مورد استفاده قرار گیرد. قبل از اجرای آزمون، آزمایش‌کننده می‌تواند روش استاندارد اجرای آزمون را در کتاب راهنمای این آزمون مطالعه کند. آزمایندگان به ویژه باید دلیل اجرای آزمون و نحوه استفاده از نتایج را برای آزمودنی‌ها توضیح دهند. هم‌چنین مراجعان باید آزمون را در یک موقعیت نظارت شده تکمیل کنند.
•
سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «آزمون MMPI»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۹/۰۶/۱۵.
