آرزوی ضلالت‌پیشگان (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آرزوی
ضلالت‌پیشگان با توجه به
آیات قرآن عبارت است از:
آرزوی ضلالت‌پيشگان براى بازگشت به
دنیا، هنگام
رؤیت عذاب قيامت:
۱. «وَ بُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغاوِينَ • وَ قِيلَ لَهُمْ أَيْنَ ما كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ • مِنْ دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنْصُرُونَكُمْ أَوْ يَنْتَصِرُونَ • فَلَوْ أَنَّ لَنا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ؛
و
دوزخ براى گمراهان آشكار مى‌گردد، و به آنان گفته مى‌شود: کجا هستند معبودانى كه آنها را پرستش مى‌كرديد، معبودهايى غير از خدا؟! آيا آنها شما را يارى مى‌كنند، يا كسى به يارى آنها مى‌آيد؟! اى كاش بار ديگر باز مى‌گشتيم تا از مؤمنان باشيم!»
۲. «وَ مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِنْ وَلِيٍّ مِنْ بَعْدِهِ وَ تَرَى الظَّالِمِينَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذابَ يَقُولُونَ هَلْ إِلى مَرَدٍّ مِنْ سَبِيلٍ؛
كسى راكه خدا گمراه كند، هيچ سرپرست و ياورى جز او نخواهد داشت؛ و روز قيامت
ستمکاران را در آن هنگام كه
عذاب الهی را مشاهده مى‌كنند مى‌بينى كه مى‌گويند: آيا راهى به سوى بازگشت و جبران وجود دارد؟!»
آرزوى گمراهان
مشرک، براى بازگشت به دنيا، جهت
ایمان آوردن به خدا:
«وَ بُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغاوِينَ • وَ قِيلَ لَهُمْ أَيْنَ ما كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ • مِنْ دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنْصُرُونَكُمْ أَوْ يَنْتَصِرُونَ • فَلَوْ أَنَّ لَنا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ؛
و دوزخ براى گمراهان آشكار مى‌گردد، و به آنان گفته مى‌شود: كجا هستند معبودانى كه آنها را
پرستش مى‌كرديد، معبودهايى غير از خدا؟! آيا آنها شما را يارى مى‌كنند، يا كسى به يارى آنها مى‌آيد؟! اى كاش بار ديگر باز مى‌گشتيم تا از مؤمنان باشيم!»
گمراهان در
قیامت، آرزومند دورى و عدم همنشينى با
شیاطین اغواگر خود:
«وَ مَنْ يَعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطاناً فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ • وَ إِنَّهُمْ لَيَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ • حَتَّى إِذا جاءَنا قالَ يا لَيْتَ بَيْنِي وَ بَيْنَكَ بُعْدَ الْمَشْرِقَيْنِ فَبِئْسَ الْقَرِينُ؛
و هر كس از ياد خداوند رحمان، روى‌گردان شود شيطانى را بر او مسلط مى‌سازيم كه همواره همنشين او خواهد بود. و آنها (شياطين) اين گروه را از راه خدا باز مى‌دارند، در حالى كه گمان مى‌كنند
هدایت‌یافتگان حقيقى آنها هستند. تا زمانى كه در قيامت نزد ما حاضر شود مى‌گويد: اى كاش ميان من و تو فاصله
مشرق و
مغرب بود؛ چه بد همنشينى بودى!»
گمراهان و مخالفان
پیامبر، در آرزوى فقدان و رحلت آن حضرت:
«أَ فَأَنْتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ أَوْ تَهْدِي الْعُمْيَ وَ مَنْ كانَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ • فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِكَ فَإِنَّا مِنْهُمْ مُنْتَقِمُونَ؛
اى پيامبر! آيا تو مى‌توانى‌سخن خود را به گوش كران برسانى، يا كوران و كسانى را كه در گمراهى آشكارى هستند
هدایت كنى؟! و هرگاه تو را از ميان آنها ببريم، به يقين آنان را
مجازات خواهيم كرد.»
آيه شريفه، گويا درصدد پاسخ‌گويى به نكته‌اى مقدّر است؛ يعنى
کافران و ضلالت‌پيشگان در آرزوى رحلت آن حضرت بودند، به اين گمان كه با درگذشت ايشان قادر به پيشبرد اهداف خود هستند.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۹، ص۷۳، برگرفته از مقاله «ضلالت‌پیشگان».
