آخَر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آخَر (به فتح خاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای «دیگری» است.
جمع آن
آخَرون (به فتح خاء) است.
مؤنث آخَر،
اُخْری (به ضم الف و سکون خاء) است.
جمع آن
اُخَر (به ضم الف و فتح خاء) است.
آخَر در
لغت به معنای غیر و دیگری است.
به مواردی از
آخَر که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
مثل
(لا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ اِلهاً آخَرَ) «با
خدا، خدای دیگر مگیر.»
(فَتُقُبِّلَ مِنْ اَحَدِهِما وَ لَمْ یُتَقَبَّلْ مِنَ الْآخَرِ) «از یکی قبول شد و از آن دیگری پذیرفته نگردید.»
(اَعانَهُ عَلَیْهِ قَوْمٌ آخَرُونَ) یعنی «
کفّار گفتند: در آوردن قرآن مردمان دیگری او را یاری کرده‌اند.»
جمع آخَر (به فتح خاء) آخرون است.
(وَ لِیَ فِیها مَآرِبُ اُخْری) (و من در آن منافع ديگرى نيز دارم.)
مؤنث آخر، اخری است. (بر وزن کبری)
(فَعِدَّةٌ مِنْ اَیَّامٍ اُخَرَ) (تعدادى از روزهاى ديگر)
و جمع أُخْری، اُخَر (بر وزن صرد) است. این کلمه همواره وصف استعمال می‌شود و در تمام مشتقات آن معنای اولی ملحوظ است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «آخر»، ج۱، ص۳۵.
