آخر - به فتح خاء (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آخَر (به
فتح خاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای «دیگری» و جمع آن
آخَرون (به
فتح خاء) است. مؤنث آخَر،
اُخْری (به ضم الف و سکون خاء) است و جمع آن
اُخَر (به ضم الف و
فتح خاء) است.
آخَر در
لغت به معنای غیر و دیگری است.
مثل
(لا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ اِلهاً آخَرَ) (با
خدا، خدای دیگر مگیر)
و مثل
(فَتُقُبِّلَ مِنْ اَحَدِهِما وَ لَمْ یُتَقَبَّلْ مِنَ الْآخَرِ) (از یکی قبول شد و از آن دیگری پذیرفته نگردید.)
جمع آخَر (
بفتح خاء) آخرون است مثل
(اَعانَهُ عَلَیْهِ قَوْمٌ آخَرُونَ) یعنی «
کفّار گفتند: در آوردن قرآن مردمان دیگری او را یاری کرده‌اند.»
مؤنث آخر، اخری است. (بر وزن کبری)
(وَ لِیَ فِیها مَآرِبُ اُخْری) (و من در آن منافع ديگرى نيز دارم)
و جمع أُخْری، اُخَر (بر وزن صرد) است. مثل
(فَعِدَّةٌ مِنْ اَیَّامٍ اُخَرَ) (تعدادى از روزهاى ديگر)
این کلمه همواره وصف استعمال می‌شود و در تمام مشتقات آن معنای اولی ملحوظ است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «آخر»، ج۱، ص۳۵.
