اَثَم (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَثَم، آثام: (ذلِكَ يَلْقَ أَثَاماً)«اَثَم» و
«آثام» از مادّه «
اثم» در اصل به معنای اعمالی است که انسان را از رسیدن به
ثواب دور می‌سازد؛
سپس به هر گونه
گناه، اطلاق شده است؛
ولی در اینجا به معنای جزای گناه است.
بعضی نیز گفته‌اند:
«اَثَم» به معنای گناه و
«آثام» به معنای کیفر گناه است. و اگر بعضی از مفسران، آن را به معنای بیابان، کوه، یا چاهی در
جهنم ذکر کرده‌اند، در واقع از قبیل بیان مصداق است.
(وَالَّذِينَ لَا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ وَلَا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَا يَزْنُونَ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَٰلِكَ يَلْقَ أَثَامًا) (و كسانى كه معبود ديگرى را با خداوند نمى‌خوانند؛ و انسانى را كه خداوند خونش را
حرام شمرده، جز بحق نمى‌كشند؛ و
زنا نمى‌كنند؛ و هر كس چنين كند، مجازات سختى خواهد ديد!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: و اينكه فرمود:
(وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ يَلْقَ أَثاماً) با كلمه ذلك به مسائل قبل، يعنى
شرک و
قتل نفس محترمه به غير حق و نيز زنا اشاره نموده و كلمه
اثام به معناى
اثم، يعنى وزر و وبال
گناه است، كه همان كيفر عذابى است كه به زودى در
روز قیامت با آن بر مى‌خورد، و آيه بعدى آن را بيان مى‌كند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «آبِق»، ص۹.
