آبادی (فقه)

به محلی که در اثر سکونت افرادی در آن، آباد شده باشد آبادی‌ گفته می‌شود و از آبادی در باب‌های طهارت، احیاء موات و لقطه سخن رفته است.

آبادی به مکان آباد مانند روستا و شهر اطلاق می‌شود.

از احکام آبادی در باب‌های طهارت، احیاء موات و لقطه سخن رفته است.

اگر شخصی در آبادی برای وضو یا غسل آب نداشته باشد، باید برای یافتن آن جستجو کند تا ناامید شود. در این صورت، تیمّم صحیح است.

حریم تنها مخصوص زمین موات است و زمین‌ها و خانه‌ها و دیگر املاک آبادی، حریم ندارند.

به قول مشهور، گرفتن حیوان گمشده دیگری که در آبادی یافت می‌شود،جایز نیست و ضمان‌آور است.

۱.	↑ طباطبائی یزدی، سیدمحمدکاظم، العروة الوثقی، ج۲، ص۱۶۲.
۲.	↑ نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۳۸، ص۴۹.
۳.	↑ نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۳۸، ص۲۴۶.