یَمْسَسْکَ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یَمْسَسْکَ: (وَاِنْ یَمْسَسْکَ اللَّهُ) «یَمْسَسْکَ» در مورد
«خیر» و
«شرّ» که از مادّه
«مسّ» گرفته شده، اشاره به این است که: حتی کوچک‌ترین
خیر و شرّی بدون
اراده و
قدرت او ممکن نیست.
(وَإِن يَمْسَسْكَ اللّهُ بِضُرٍّ فَلاَ كَاشِفَ لَهُ إِلاَّ هُوَ وَإِن يَمْسَسْكَ بِخَيْرٍ فَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدُيرٌ) (اگر
خداوند زيانى به تو برساند، هيچ كس جز او نمى‌تواند آن را برطرف سازد؛ و اگر خيرى به تو رساند، او بر هر چيزى تواناست؛)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: آنچه از خير و شر به
انسان مى‌رسد، همه مستند به خدا است، و اين استناد هم طورى است كه لايق ساحت او است، در نتيجه خداى سبحان تنها معبودى است كه در
الوهیت متوحد و در
معبودیت متفرد است، الهى و معبودى جز او نيست و اما اينكه چرا از اصابت خير و شر به مس كه دلالت بر حقارت دارد تعبير كرده و در باره اصابت شر فرمود: ان
يمسسك و راجع به اصابت خير فرمود: و ان
يمسسك ؟ براى اين بود كه دلالت كند بر اينكه اين خيرات و
شرور در مقابل قدرت بى نهايت پروردگار -كه هيچ چيز در قبال آن ايستادگى نمى‌كند و هيچ مخلوقى طاقت تحمل آن را ندارد- بسيار اندك و ناچيز است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «یَمْسَسْکَ»، ص۶۶۱.
