کُفْؤ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
كُفْؤ (به ضم کاف و سکون فاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای مثل و برابر است. از مشتقات آن در
نهج البلاغه؛
تَكَافُؤ (به فتح تاء و کاف) به همان معنى است.
كُفْؤ به معنای مثل و برابر است.
تَكَافُؤ نيز به همان معنى است.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره
خداوند فرموده:
«فَيَسْتَوِيَ الصَّانِعُ والْمَصْنُوعُ وَيَتَكَافَأَ المُبْتَدَعُ وَالْبَدِيعُ» «صفات محدثات بر او صدق نمى‌كند و گرنه صانع و مصنوع مساوى و آفريده و آفريننده برابر مى‌شود.»
(شرح‌های خطبه:
)
و نيز فرموده:
«وَلاَ كُفؤَ لَهُ فَيُكَافِئَهُ وَلاَ نَظِيرَ لَهُ فَيُسَاوِيَهُ» «براى او مثلى نيست تا برابر باشد و همانندى نيست تا مساوى باشد.»
(شرح‌های خطبه:
)
و نيز فرمايد:
«والْحَمْدُ للهِ غَيْرَ مَفْقُودِ الاِْنْعَام وَلاَ مُكَافَاَ الاِْفْضَالِ» «حمد خدای را كه نعمت دادنش مفقود نيست و تفضلش برابر شده نمى‌باشد.»
(شرح‌های خطبه:
)
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «کفؤ»، ج۲، ص۹۰۶.
