• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کَبْکَب (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: کَبْکَب (قاموس قرآن (جلد ۶))


کَبْکَب (به فتح کاف اول و دوم و سکون باء) از واژگان قرآن کریم به معنای روی هم‌ انداختن و ریختن شی‌ء به روی هم است. این لفظ فقط یک بار در کلام الله ذکر شده است.


کَبْکَب:
[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۸۱.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۹۵.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۱۵۱.    
راغب گوید: کبکبه به معنی‌ انداختن شی‌ء در گودی است. مجمع آن را ریختن شی‌ء به روی هم گفته است.

(فَکُبْکِبُوا فِیها هُمْ وَ الْغاوُونَ • وَ جُنُودُ اِبْلِیسَ اَجْمَعُونَ‌)
[۴] شعراء/سوره۲۶، آیه۹۴-۹۵.    
یعنی: «معبودهای باطل و فریفته شدگان به آنها و سپاهیان ابلیس، در جهنّم روی هم‌ انداخته و انباشته شدند».
[۵] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۲۹۰.    
[۶] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۴۰۶.    
[۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۰۵.    
[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۳۴.    

ایضا کبکبه جماعتی است منضم و متصل به هم؛ در نهایه گوید در حدیث اسراء آمده که آن حضرت فرمود: «حَتَّی مَرَّ مُوسَی فِی‌ کَبْکَبَةٍ فَاَعْجَبَنِی».
[۹] ابن اثیر، مجدالدین، النهایه فی غریب الحدیث والاثر، ج۴، ص۱۴۴.    


این لفظ فقط یک بار در کلام الله ذکر شده است.

۱. ↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۸۱.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۹۵.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۱۵۱.    
۴. ↑ شعراء/سوره۲۶، آیه۹۴-۹۵.    
۵. ↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۲۹۰.    
۶. ↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۴۰۶.    
۷. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۰۵.    
۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۳۴.    
۹. ↑ ابن اثیر، مجدالدین، النهایه فی غریب الحدیث والاثر، ج۴، ص۱۴۴.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "کبکب"، ج۶، ص۸۱.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره شعراء
جعبه ابزار