پیشگویی صحابه از شهادت امام حسین
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
پیشگویی صحابه از شهادت امام حسین، از مباحث مرتبط به
پیشگویی‌های شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) است.
انبیای الهی و
اهل بیت (علیهم‌السّلام) و برخی از اصحاب خاص آنان، در
روایات فراوانی از
امور غیبی و حوادث آینده خبر داده‌اند. اخبار از
شهادت امام حسین (علیه‌السلام) نیز از این مقوله است؛ زیرا روایات فراوانی از
پیامبران و
ائمه (علیهم‌السّلام) و برخی از اصحاب نقل شده که از شهادت امام حسین (علیه‌السلام) خبر می‌دهد. چنانکه
سلمان فارسی در عبور از
کربلا آنجا را محل شهادت برادران خود دانسته و
ابوذر غفاری وقتی در
تبعید به سر می‌برد، از شهادت و ذبح امام حسین (علیه‌السلام) در آینده خبر می‌دهد. همچنین
میثم تمار امام حسین را سرور شهیدان در روز
قیامت دانسته و
ابن عباس با قطع و
یقین از شهادت امام حسین (علیه‌السلام) در سرزمین
طف خبر می‌دهد. حتی
کعب الاحبار نیز از
پیشگویی شهادت امام حسین (علیه‌السلام) در کتب آسمانی
بنی اسرائیل خبر داده است.
پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و جمعی از اهل بیت و یاران ایشان، مکررا
شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) را
پیشگویی کرده‌اند. در این
پیشگویی‌ها، علاوه بر شهادت امام، جزئیّات مربوط به برخی حوادث و شرایط آن، مانند: زمان و مکان شهادت، شرکت‌کنندگان در قتل و سران آنها، و کسانی که از یاری وی امتناع می‌ورزند، نیز دیده می‌شود. تعداد روایات و احادیث مربوط به
پیشگویی واقعه کربلا به حدی است که هر پژوهشگر بی‌طرفی به صدور آنها از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و اهل بیت (علیه‌السّلام) اطمینان می‌کند، هرچند در مورد برخی جزئیات یقین حاصل نشود. به علاوه این احادیث هرگونه تردیدی را مبنی بر اینکه امام (علیه‌السّلام) با علم و آگاهی مسیر شهادت را انتخاب کرده، از بین می‌برد. در منابع حدیثی
شیعه و
سنی، روایات متعددی نقل شده که برخی از اصحاب از شهادت امام حسین (علیه‌السلام) خبر می‌دهد. چنانکه
سلمان فارسی در عبور از
کربلا آنجا را محل شهادت برادران خود دانسته و
ابوذر غفاری وقتی در
تبعید به سر می‌برد، از شهادت و ذبح امام حسین (علیه‌السلام) در آینده خبر می‌دهد. همچنین
میثم تمار امام حسین را سرور شهیدان در روز
قیامت دانسته و
ابن عباس با قطع و
یقین از شهادت امام حسین (علیه‌السلام) در سرزمین
طف خبر می‌دهد. حتی
کعب الاحبار نیز از
پیشگویی شهادت امام حسین (علیه‌السلام) در کتب آسمانی
بنی اسرائیل خبر داده است.
این
روایات از لحاظ قوت سند و روشنی
دلالت و مفهوم، یکسان نیستند. برخی از آنها (که با بقیه روایات اشتراک مضمونی دارند) از لحاظ سند، صحیح، و برخی دیگر، موثق هستند؛ اما در مجموع، روایات
پیشگویی شهادت امام حسین (علیه‌السلام) ازنظر کثرت،
تواتر معنوی دارند و از گذشته، علمای
اسلام آنها را پذیرفته‌اند. البته این موضوع یکی از مسائل مشهور و مسلم در تاریخ زندگانی
امام حسین (علیه‌السلام) است؛ چنان که در توقیع
حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) که برای وکیل خود
قاسم بن علاء درباره تعلیم دعای روز سوم
شعبان (سالروز ولادت آن بزرگوار)، چنین آمده است:
«... اللَّهُمَّ إنّي أسأَلُكَ بِحَقِّ المَولودِ في هذَا اليَومِ ، المَوعودِ بِشَهادَتِهِ قَبلَ استِهلالِهِ ووِلادَتِهِ...»؛
«... خداوندا از تو درخواست می‌کنم به حق مولودی که در این روز متولد شده و قبل از تولد و ورودش (به این
دنیا) وعده شهادتش داده شده است...».
در کتاب رجال الکشی، روایتی نقل شده است که حاکی از پیشگویی سلمان فارسی در مورد وقایع آینده در کربلا است. بر اساس روایت هنگامی که سلمان به منطقه
کربلا می‌رسند، از همراهان خود می‌پرسند که نام این مکان چیست؟ و در پاسخ می‌شنوند که "کربلا" نامیده می‌شود. در این هنگام، سلمان می‌فرمایند: "اینجا قتلگاه برادران من خواهد بود. این مکان، جایگاه وسایل و مرکب‌هایشان و محل ریختن خون پاکشان خواهد شد. در این سرزمین، بهترینِ پیشینیان، یعنی حضرت
اباعبدالله الحسین (علیه‌السّلام) به شهادت خواهند رسید."
«عن المسیّب بن نجبة الفزاری: لَمّا اتانا سَلمانُ الفارِسِیُ قادِما، تَلَقَّیتُهُ فیمَن تَلَقّاهُ، فَسارَ حَتَّی انتَهی الی کَربَلاءَ، فَقالَ: ما تُسَمّونَ هذِهِ؟ قالوا: کَربَلاءَ، فَقالَ: هذِهِ مَصارِعُ اخوانی، هذا مَوضِعُ رِحالِهِم، وهذا مُناخُ رِکابِهِم، وهذا مُهَراقُ دِمائِهِم، قُتِلَ بِها خَیرُ الاَوَّلینَ، ویُقتَلُ بِها خَیرُ الآخِرینَ. ثُمَّ سارَ حَتَّی انتَهی الی حَروراءَ، فَقالَ: ما تُسَمّونَ هذِهِ الاَرضَ؟ قالوا: حَروراءَ، فَقالَ: حَروراءُ، خَرَجَ بِها شَرُّ الاَوَّلینَ، ویَخرُجُ بِها شَرُّ الآخِرینَ. ثُمَّ سارَ حَتَّی انتَهی الی بانِقیا، وبِها جِسرُ الکوفَةِ الاَوَّلُ، فَقالَ: ما تُسَمّونَ هذِهِ؟ قالوا: بانِقیا، ثُمَّ سارَ حَتَّی انتَهی الَی الکوفَةِ، قالَ: هذِهِ الکوفَةُ؟ قالوا: نَعَم، قالَ: قُبَّةُ الاِسلامِ.» «در کتاب
رجال الکشی به نقل از
مُسیَّب بن نَجَبه فَزاری روایت شده است: هنگامی که
سلمان فارسی به سوی ما (کوفیان، برای حکمرانی) آمد، من نیز میان پیشواز رفتگانِ او بودم. او آمد تا به
کربلا رسید و گفت: این جا را چه می‌نامید؟ گفتند: کربلا. گفت: این جا، قتلگاه برادران من است. این، جایگاه وسایلشان و این، جایگاه مرکب‌هایشان و این، جایگاه ریختن خونشان است. بهترینِ پیشینیان، در آن، کشته شده و بهترینِ پسینیان نیز در آن، کشته خواهد شد. سپس حرکت کرد تا به
حَروراء رسید و گفت: این سرزمین را چه می‌نامید؟ گفتند: حَروراء. گفت: حَروراء! بدترینِ پیشینیان در آن، شورش کرد و بدترینِ پسینیان نیز در آن، شورش می‌کند. آن گاه رفت تا به بانِقیا رسید که پل اوّل
کوفه در آن بود. پرسید: این را چه می‌نامید؟ گفتند: بانِقیا. سپس رفت تا به کوفه رسید و گفت: این، کوفه است؟ گفتند: آری. گفت: گُنبد
اسلام است.»
در کتاب "
کامل الزیارات" اثر
ابن قولویه، روایتی از
عُروة بن زبیر نقل شده است که در آن، ابوذر غفاری به شهادت امام حسین (علیه‌السلام) اشاره می‌کند:
«عن عروة بن الزبیر: سَمِعتُ ابا ذَرٍّ وهُوَ یَومَئِذٍ قَد اخرَجَهُ عُثمانُ الَی الرَّبَذَةِ، فَقالَ لَهُ النّاسُ: یا ابا ذَرٍّ، ابشِر فَهذا قَلیلٌ فِی اللّه ِ تَعالی. فَقالَ: ما ایسَرَ هذا! ولکِن کَیفَ انتُم اذا قُتِلَ الحُسَینُ بنُ عَلِیٍّ (علیه‌السّلام) قَتلاً ـ او قالَ: ذَبحا؟»«شنیدم ابوذر ـ که در آن زمان،
عثمان، او را به
رَبَذه تبعید کرده بود و مردم به او گفته بودند: ای ابوذر! بشارت ده که این در راه خدای متعال، اندک و آسان است، گفت: «این، چه آسان است! امّا شما در چه حالی خواهید بود، هنگامی که حسین بن علی (علیه‌السّلام) به قتل می‌رسد؟ » و یا گفت: «ذبح می‌شود؟».»
شیخ صدوق در کتاب
علل الشرایع، به نقل از
میثم تمار، صحابی وفادار
امام علی (علیه‌السّلام)، ضمن
پیشگویی شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) و یارانش به بیان عظمت مقام و منزلت آنها در روز
قیامت می‌پردازد:
«عن میثم التمّار لِجَبَلَةَ المَکِّیَّةِ: یا جَبَلَةُ، اعلَمی انَّ الحُسَینَ بنَ عَلِیٍّ (علیه‌السّلام) سَیِّدُ الشُّهَداءِ یَومَ القِیامَةِ، ولِاَصحابِهِ عَلی سائِرِ الشُّهَداءِ دَرَجَةٌ.»«میثم تمار در خطاب به
جبله مکّی، یکی از شیعیان امام علی (علیه‌السّلام)، چنین می‌فرماید: "ای جبله! بدان که حسین بن علی (علیه‌السّلام)، روز
قیامت، سَرور شهیدان است و یارانش بر دیگر شهیدان، برتری دارند.»
در کتاب "
المستدرک علی الصحیحین" اثر
حاکم نیشابوری، روایتی از
ابن عباس نقل شده است که در آن، به یقین اهل بیت (علیه‌السلام) از شهادت امام حسین (علیه‌السلام) در کربلا اشاره می‌کند:
«عن ابن عبّاس: ماکُنّا نَشُکُّ واهلُ البَیتِ مُتَوافِرونَ انَّ الحُسَینَ بنَ عَلِیٍّ (علیه‌السّلام) یُقتَلُ بِالطَّفِّ.»«المستدرک علی الصحیحین به نقل از ابن عبّاس: ما و بسیاری از خاندان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) تردید نداشتیم که حسین بن علی (علیه‌السّلام) در طَف، کشته خواهد شد.»
بر اساس روایتی از
کعب الاحبار، در کتاب آسمانی یهودیان آمده است که مردی از نسل
پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به شهادت می‌رسد و یارانش پیش از آنکه آثار خون و عرق نبرد از تنشان پاک شود، به
بهشت راه یافته و با
حورالعین همنشین می‌شوند. مفسران معتقدند این حدیث به شهادت امام حسین (علیه‌السلام) و یارانش در واقعه عاشورا اشاره دارد:
«عن کعب الاحبار: انَّ فی کِتابنا: انَّ رَجُلاً مِن وُلدِ مُحَمَّدٍ رَسولِ اللّه (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) یُقتَلُ، ولا یَجِفُّ عَرَقُ دَوابِّ اصحابِهِ حَتّی یَدخُلُوا الجَنَّةَ، فَیُعانِقُوا الحورَ العینَ.»«
الامالی شیخ صدوق به نقل از کعب الاحبار: در کتاب آسمانیِ ما هست که مردی از فرزندان محمّد، پیامبر خدا، کشته می‌شود و هنوز عرق مرکب یارانش خشک نشده است که وارد بهشت می‌شوند و با حور العین معانقه می‌کنند.»
بر اساس روایتی دیگر که از
عمار دهنی نقل شده است،
امام علی (علیه‌السّلام) در حال عبور از کنار
کعب‌الاحبار، بودند. کعب با دیدن امام علی (علیه‌السّلام) گفت: "از نسل این مرد، مردی به همراه گروهی شهید خواهد شد و پیش از آنکه عرق اسبانشان خشک شود، به دیدار
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) شتافته و در جوار ایشان آرام خواهند گرفت. در این هنگام،
امام حسن (علیه‌السّلام) از آنجا عبور کردند. حاضران از کعب پرسیدند: "آیا منظور شما این آقا است؟" کعب پاسخ داد: "نه." اندکی بعد، امام حسین (علیه‌السّلام) از آنجا عبور کردند. حاضران دوباره پرسیدند: "آیا منظور شما این آقا است؟" کعب این بار با قاطعیت پاسخ داد: "آری، منظور من ایشان است."
«عن عمّار الدهنی: مَرَّ عَلِیٌّ (علیه‌السّلام) عَلی کَعبٍ، فَقالَ: یُقتَلُ مِن وُلدِ هذَا الرَّجُلِ رَجُلٌ فی عِصابَةٍ لا یَجِفُّ عَرَقُ خُیولِهِم حَتّی یَرِدوا عَلی مُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آله، فَمَرَّ حَسَنٌ (علیه‌السّلام) فَقالوا: هذا یا ابا اسحاقَ؟ قالَ: لا. فَمَرَّ حُسَینٌ (علیه‌السّلام) فَقالوا: هذا؟ قالَ: نَعَم.»«
المعجم الکبیر به نقل از عمّار دُهنی: امام علی (علیه‌السّلام) بر کعب گذشت. کعب گفت: مردی از فرزندان این مرد، همراه گروهی کشته می‌شود که هنوز عرق اسبانشان خشک نشده، بر محمّد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) وارد می‌شوند. در این میان، امام حسن (علیه‌السّلام) عبور کرد. گفتند: ای ابو اسحاق! این است؟ گفت: نه. امام حسین (علیه‌السّلام) گذشت. گفتند: این است؟ گفت: آری.»
منابع تاریخی، گزارشاتی را از آگاهی برخی افراد از واقعه
شهادت امام حسین (علیه‌السلام) پیش از وقوع آن نقل می‌کنند. یکی از این روایت‌ها، روایت
پیشگویی شهادت امام حسین (علیه‌السلام) و حضور مردی از بنی‌اسد در محل شهادت پیش از وقوع آن است. بر اساس این گزارش در خلال سفرهای راوی و پدرش به بیابان‌های اطراف محل شهادت امام حسین (علیه‌السلام)، همواره شاهد حضور مکرر مردی از قبیله بنی‌اسد در آن مکان بودند. مرد اسدی در پاسخ به دلیل حضورش در آنجا ضمن اخبار از واقعه شهادت امام حسین (علیه‌السلام) در آن مکان، انگیزه حضور خود را یاری رساندن به آن حضرت و همراهی با ایشان در مسیر
شهادت بیان می‌کند.
«کانَ ابی یَتَبَدّی، فَیَنزِلُ قَریبا مِنَ المَوضِعِ الَّذی کانَ فِیهِ مَعرَکَةُ الحُسَینِ علیه السلام، فَکُنّا لا نَبدو الّا وَجَدنا رَجُلاً مِن بنی اسَدٍ هُناکَ، فَقالَ لَهُ ابی: اراکَ مُلازِما هذَا المَکانَ، قالَ: بَلَغَنی انَّ حُسَینا (علیه‌السّلام) یُقتَلُ‌هاهُنا، فَاَنَا اخرُجُ لَعَلّی اُصادِفُهُ فَاُقتَلُ مَعَهُ. فَلَمّا قُتِلَ الحُسَینُ علیه السلام، قالَ ابی: اِنطَلِقوا نَنظُر هَلِ الاَسَدِیُ فیمَن قُتِلَ؟ فَاَتَینَا المَعرَکَةَ، فَطَوَّفنا، فَاِذَا الاَسَدِیُ مَقتولٌ.»«
الطبقات الکبری (الطبقة الخامسة من الصحابة) به نقل از
عریان بن هَیثَم ـ: پدرم به بادیه می‌رفت و نزدیک به آوردگاه حسین (علیه‌السّلام) منزل می‌گزید. ما هیچ گاه به بادیه نرفتیم، جز آن که مردی از بنی اسد را آن جا می‌دیدیم. پدرم به او گفت: تو را پیوسته در این جا می‌بینم! آن مرد گفت: به من خبر رسیده که حسین علیه السلام، این جا کشته می‌شود و من بیرون می‌آیم که شاید با او مصادف شوم و همراهش کشته شوم. هنگامی که حسین (علیه‌السّلام) کشته شد، پدرم گفت: برویم و ببینیم که آیا آن مرد اسدی، جزو کشته شدگان است. به آوردگاه آمدیم و چرخی زدیم. مرد اسدی، کشته شده بود.»
• پیشوایی، مهدی، مقتل جامع سیدالشهداء، ج۱، ص۱۷۵-۱۹۲.
