• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

وَلَدَ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





وَلَدَ: (مَا وَلَدَ)
وَلَدَ: به معناى «فرزند» است.
وَلَدَ: براى جمع و مفرد هردو به كار رفته است:
هذا ولد فلان و هؤلاء ولده و جمع آن «اولاد» است.
والد پدر است و والدة، مادر كه گاهى از باب تغليب، والد بر والده هم گفته مى‌شود.



به موردی از کاربرد وَلَدَ در قرآن، اشاره می‌شود:

۱.۱ - وَلَدَ (آیه ۳ سوره بلد)

(وَ وَالِدٍ وَ مَا وَلَدَ)
(و سوگند به پدر و فرزندش (ابراهیم خليل و فرزندش اسماعیل ذبيح‌).)

۱.۲ - وَلَدَ در المیزان و مجمع‌ البیان

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: از آن‌جا كه از نظر ادبيات رعايت تناسب بين سوگند و بين چيزى كه مى‌خواهيم با سوگند اثبات كنيم لازم است، لذا بايد بگوييم مراد از (والِدٍ وَ ما وَلَدَ) كسى است كه بين او و بين بلدى كه مورد سوگند واقع شده نسبت روشنى بوده و اين معنا با ابراهيم خليل (علیه‌السلام) و فرزندش اسماعيل (علیه‌السلام) منطبق است، كه سبب اصلى در بناى اين شهر و بانيان خود بيت الحرام بودند.


۱.۳ - وَلَدَ در تفسیر نمونه

خداوند در سوره بلد، ابتدا به شهر مقدس مکه و سپس به پدر و فرزندش (ابراهيم خليل و اسماعيل ذبيح) سوگند ياد مى‌كند كه انسان را در رنج و ناراحتى آفريده است.
در اين‌كه منظور از اين پدر و فرزند (والد و ولد) كيست‌؟ تفسيرهاى متعددى ذكر كرده‌اند:
نخست اين‌كه: منظور از «والد» ابراهيم خليل و از «ولد» اسماعيل ذبيح است و با توجه به اين‌كه در آيه قبل به شهر «مكه» سوگند ياد شده و مى‌دانيم ابراهيم و فرزندش بنيانگذار کعبه و شهر مكه بودند اين تفسير بسيار مناسب به نظر مى‌رسد، به خصوص اين‌كه عرب جاهلى براى حضرت ابراهيم و فرزندش اهميّت فوق العاده‌اى قايل بود و به آن‌ها افتخار مى‌كرد و بسيارى از آن‌ها نسب خود را به آن دو مى‌رساندند.
ديگر اين‌كه: منظور آدم و فرزندانش مى‌باشد.
سوم اين‌كه: منظور آدم و پيامبرانى هستند كه از دودمان او برخاسته‌اند.
چهارم اين‌كه: منظور سوگند به هر پدر و فرزندى است، چرا كه مسأله تولد و بقاى نسل انسانى در طول ادوار مختلف، از شگفت‌انگيزترين بدايع خلقت است و خداوند مخصوصا به آن سوگند ياد كرده است و به‌هرحال جمع ميان اين چهار تفسير بعيد نيست، هرچند تفسير اول از همه مناسبتر است.


۱. بلد/سوره۹۰، آیه۳.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، دار القلم، ص۸۸۳.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۳، ص۱۶۴.    
۴. بلد/سوره۹۰، آیه۳.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۹۴.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۴۸۵.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۹۰.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۹۵.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۴۷.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه‌، ط-دار الکتب الاسلامیه‌، ج۲۷، ص۹.    



• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «وَلَدَ»، ج۴، ص۷۳۰.


رده‌های این صفحه : لغات سوره بلد | لغات قرآن




جعبه ابزار