وَرْد (مفردات‌قرآن)

وَرْد (به فتح واو و سکون راء) از واژگان قرآن کریم به معنای گُل است و مفرد آن وردة می‌باشد..

وَرْد به معنای گل است. در صحاح گفته: «الْوَرْدُ: الّذى يُشَمُّ.» وردة براى مفرد است؛ يعنى يک گل‌.

(فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّماءُ فَكانَتْ‌ وَرْدَةً كَالدِّهانِ‌) «آن‌گاه كه آسمان‌ شكافته شده و گلگون می‌شود مانند چرم سرخ.» رجوع شود به «دهن»

علت تسميه گل به ورد آن است كه اوّلين وارد از میوه است.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۲۰۳.
۲.	↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۱۶۰.
۳.	↑ جوهری، ابو نصر، الصحاح تاج اللغه و صحاح العربیه، ج۲، ص۵۵۰.
۴.	↑ الرحمن/سوره۵۵، آیه۳۷.
۵.	↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۰۷.
۶.	↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۱۷۹.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۴۳.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۱۰۰.