• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

وضع فعل امر

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


وضع فعل امر، به وضع دلالت کننده بر نسبت تامّ ایجادی میان حَدَث و ذات اطلاق می‌شود و در علم اصول فقه کاربرد دارد.


وضع فعل امر، برای دلالت بر نسبت تامه ایجادی میان ماده فعل و فاعل(حدث و ذات) بوده و نتیجه آن، ارسال و بعث اعتباری مکلف به انجام دادن فعل می‌باشد، مانند:«إذهب»، «صلّ» و....
[۱] صدر، محمد باقر، دروس فی علم الاصول، ج۱، ص۹۳.    
[۲] صدر، محمد باقر، بحوث فی علم الاصول، ج۱، ص۳۱۱.    
[۳] آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۶۹.    
[۴] مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۶۷.    
[۵] مشکینی، علی، اصطلاحات الاصول، ص۷۴.    
[۶] محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۱، ص۱۳۴.
[۷] نائینی، محمد حسین، فوائد الاصول، ج۱و ۲، ۱۲۸.    


ماده امر.
صیغه امر.
نسبت ارسالی.

۱. ↑ صدر، محمد باقر، دروس فی علم الاصول، ج۱، ص۹۳.    
۲. ↑ صدر، محمد باقر، بحوث فی علم الاصول، ج۱، ص۳۱۱.    
۳. ↑ آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۶۹.    
۴. ↑ مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۶۷.    
۵. ↑ مشکینی، علی، اصطلاحات الاصول، ص۷۴.    
۶. ↑ محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۱، ص۱۳۴.
۷. ↑ نائینی، محمد حسین، فوائد الاصول، ج۱و ۲، ۱۲۸.    


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۹۰۳، برگرفته از مقاله «وضع فعل امر».    


رده‌های این صفحه : مباحث الفاظ | وضع افعال
جعبه ابزار