وابِل (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وابِل (به کسر باء) از
واژگان قرآن کریم به معنای
باران شدید است.
این واژه سه بار در
قرآن مجید ذکر شده است.
وابِل به معنای باران شدید است.
به مواردی از
وابِل که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَمَثَلُ الَّذینَ یُنفِقونَ اَموالَهُمُ ابتِغاءَ مَرضاتِ اللَّهِ وَتَثبیتًا مِن اَنفُسِهِم کَمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبوَةٍ اَصابَها وابِلٌ فَآتَت اُکُلَها ضِعفَینِ فَاِن لَم یُصِبها وابِلٌ فَطَلٌّ وَاللَّهُ بِما تَعمَلونَ بَصیرٌ) (و عمل كسانى كه اموال خود را براى خشنودى خدا، و پايدار ساختن فضايل انسانى در
روح خود،
انفاق مى‌كنند، هم‌چون باغى است كه در نقطه بلندى باشد، و باران‌هاى درشت به آن برسد، و ميوه خود را دوچندان دهد. واگر باران درشت به آن نرسد، بارانى نرم به آن مى‌رسد. و در هر حال، شاداب و با طراوت است و خداوند به آن‌چه انجام مى‌دهيد، بينا است.)
(فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ صَفوانٍ عَلَیهِ تُرابٌ فَاَصابَهُ وابِلٌ فَتَرَکَهُ صَلدًا لا یَقدِرونَ عَلی شَیءٍ مِمّا کَسَبوا وَ اللَّهُ لا یَهدِی القَومَ الکافِرینَ) (اى كسانى كه
ایمان آورده‌ايد! صدقات خود را با
منت و آزار، باطل نسازيد؛ همانند كسى كه مال خود را براى نشان دادن به مردم، انفاق مى‌كند؛ و به
خدا و روز واپسين، ايمان نمى‌آورد؛ عمل او هم‌چون قطعه سنگى است كه بر آن، قشر نازكى از خاک باشد؛ و بذرهايى در آن افشانده شود؛ و رگبارى بر آن ببارد، و همه خاک‌ها و بذرها را بشويد، و آن را صاف و خالى از خاک و بذر رها كند. آن‌ها از كارى كه انجام داده‌اند، چيزى به دست نمى‌آورند؛ و
خداوند، گروه
کافران را هدايت نمى‌كند.)
این کلمه سه بار در قرآن مجید ذکر شده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «وابل»، ج۷، ص۱۷۷.
