هبوط (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هبوط: (قالَ اهْبِطا مِنْها)«هبوط» در لغت به معنای پایین آمدن اجباری است،
مانند سقوط سنگ از بلندی، وهنگامی که در مورد
انسان به کار رود به معنای پایین رانده شدن به عنوان مجازات است.
(قَالَ اهْبِطَا مِنْهَا جَمِيعًا ۖ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖ فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدًى فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَايَ فَلَا يَضِلُّ وَلَا يَشْقَىٰ) (خداوند فرمود: «همگى شما از
بهشت خارج شويد، در حالى كه
دشمن يكديگر خواهيد بود؛ ولى هرگاه هدايتى از سوى من به سراغ شما آيد، هركس از
هدایت من پيروى كند، نه گمراه مى‌شود، و نه در رنج خواهد بود.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: براى اينكه
هبوط همان خروج است، و تفاوتش با خروج تنها در اين است كه هبوط خروج از مقامى و نزول به درجه پايين‌تر است، و همين معنا خود دليل بر اين است كه مقصود از هبوط فرود آمدن از مكان بلند نيست، بلكه مراد فرود آمدن از مقام بلند است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «هبوط»، ص۶۲۳.
