نسخ سنت

‌نسخ حکم شرعی مستفاد از سنّت معصومین (علیهم‌السلام) را نسخ سنت گویند. این بحث در اصول فقه کاربرد دارد.

نسخ سنت، مقابل نسخ قرآن بوده و به معنای نسخ حکمی از احکام شرعی موجود در سنت معصومین (علیهم‌السلام) (قول، فعل، تقریر) به سبب دلیل معتبر شرعی است، مانند: نسخ حرمت زیارت قبور در صدر اسلام به سبب قول پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) که فرمود: «َالا فزوروها؛ به زیارت قبور بروید»، که با این کلام، حکم جواز زیارت قبور صادر شده است.

در مورد نسخ سنت معصومین (علیهم‌السلام) با قرآن، از نظر امکان عقلی اختلافی نیست، هر چند در مورد وقوع آن اختلاف است.

نسخ سنت به سنت، فی الجمله از جهت جواز و وقوع آن مورد اختلاف است؛ به این بیان که در نسخ سنت متواتر به سنت متواتر، میان علمای اسلام اختلافی وجود ندارد، هم‌چنان که در عدم جواز نسخ سنت متواتر به سنت آحاد نیز اختلافی نیست.
بیشتر علمای اسلام ، نسخ سنت به سنت اقوی یا مثل آن را جایز می‌دانند.

۱.	↑ غزالی، محمد بن محمد، المستصفی من علم الاصول (به ضمیمه فواتح الرحموت بشرح مسلم الثبوت)، ج ۱، ص ۱۲۶.
۲.	↑ حلی، جعفر بن حسن، معارج الاصول، ص ۱۷۰.
۳.	↑ ابو زهره، محمد، اصول الفقه، ص ۱۸۳.
۴.	↑ علم الهدی، علی بن حسین، الذریعة الی اصول الشریعة، ج ۱، ص ۴۵۵.
۵.	↑ خضری، محمد، اصول الفقه، ص ۳۰۳.
۶.	↑ عزیز برزنجی، عبداللطیف عبدالله، التعارض و الترجیح بین الادلة الشرعیة، جزء ۱، ص ۳۱۷.
۷.	↑ فخررازی، محمد بن عمر، المحصول فی علم اصول الفقه، ج ۳، ص ۳۳۱.

رده‌های این صفحه : نسخ