نسبت خارجی، مقابل نسبت ذهنی بوده و به معنای علاقه و ارتباط میان دو چیز در عالم خارج است، مانند:رابطه و علاقه میان آتش و آتش افروز در خارج، و نسبت میان ضرب و زید در جمله «زید ضرب» که نسبت صدوری خارجی است. به بیان دیگر، حالت میان دو چیز و رابطه آن‌ها، صرف نظر از تعقل و وجود ذهنی‌شان، نسبت خارجی نامیده می‌شود.
