ندّ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نِدّ (بکسر نون) از
واژگان قرآن کریم به معنای
مثل و نظیر است.
جمع
نِدّ،
انْدَاد است که جمعا شش بار در
قرآن مجید آمده است.
مشتقات
نِدّ که در
آیات قرآن آمده عبارتند از:
اَنْداداً (به فتح الف و سکون نون) به معنای هر شریکی که به
خدا نسبت داده شود اعم از بتان، بشر، کواکب و غیره.
نِدّ به معنای
مثل و نظیر است.
در
صحاح گفته: نِدّ به معنی
مثل و نظیر است ایضا نَدِید و نَدِیدَة
در
مجمع فرموده:
«النِّدُّ: المثل و العدل» راغب می‌گوید: نَدِید شی‌ء شریک آن است در جوهرش و آن نوعی
مماثلت می‌باشد زیرا
مثل به هر مشارکت اطلاق می‌شود پس هر ندّ
مثل است ولی هر
مثل ندّ نیست.
به مواردی از
نِدّ که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَلا تَجْعَلُوا لِلَّهِ اَنْداداً وَ اَنْتُمْ تَعْلَمُونَ) «دانسته و از روی علم بر خدا شرکاء و
امثال قرار ندهید.»
(وَ جَعَلُوا لِلَّهِ اَنْداداً لِیُضِلُّوا عَنْ سَبِیلِهِ) (آن‌ها براى خدا همتايانى قرار داده‌اند، تا مردم را از راه او منحرف و
گمراه سازند)
مراد از انداد هر شریکی است که به
خدا نسبت داده شود اعم از بتان و بشر و کواکب و غیره. در
اقرب الموارد گفته: نِدّ همیشه مخالف نظیر خود می‌باشد.
نگارنده گوید: شاید از این جهت است که بعضی ند را ضدّ معنی کرده‌اند در
نهایه گفته:
«نِدٌّ و هو مثل الشّی‌ء الّذی یُضادّه فی اموره و یُنَادُّهُ ای یخالفه».
انْدَاد جمعا شش بار در قرآن مجید آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ندّ»، ج۷، ص۳۸.
