ناپسندی حسد (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسد به معنای آرزو کردن زوال
نعمت از کسی است که استحقاق آن را دارد. یکی از
رذایل اخلاقی است، و امری ناپسند است.
حسدورزی، نسبت به دیگران ناپسند است.
ومن شر حاسد اذا حسد.
«و از شر هر حسودی هنگامی که
حسد می ورزد.»
این
آیه نشان می دهد که حسد از بدترین و زشت‌ترین صفات رذیله است، چرا که
قرآن آن را در ردیف کارهای
حیوانات درنده و مارهای گزنده، و
شیاطین وسوسه‌گر قرار داده است.
حسادت، نسبت به عطا و
فضل خداوند به دیگران امری ناپسند است.
ام یحسدون الناس علی ما ءاتـهم الله من فضله فقد ءاتینا ءال ابرهیم الکتـب والحکمة وءاتینـهم ملکـا عظیمـا.
«یا اینکه نسبت به مردم (پیامبر و خاندانش)، و بر آنچه
خدا از فضلش به آنان بخشیده، حسد می ورزند؟ ما به
آل ابراهیم، (که
یهود از خاندان او هستند نیز،)
کتاب و
حکمت دادیم و
حکومت عظیمی در اختیار آنها (
پیامبران بنی اسرائیل) قرار دادیم.»
قضاوتهای نادرست (یهود) از حسادت آنها نسبت به
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و خاندانش سرچشمه می گیرد و به همین دلیل بی ارزش است، آنها بر اثر
ظلم و
ستم و
کفران نعمت، مقام
نبوت و
حکومت را از دست دادند، و به همین جهت مایل نیستند این موقعیت الهی به دست هیچکس سپرده شود، و لذا نسبت به پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و خاندانش که مشمول این موهبت الهی شده اند حسد می ورزند، و با آن گونه قضاوتهای بی اساس می خواهند آبی بر شعله های آتش حسد خویش بپاشند (ام یحسدون الناس علی ما آتاهم الله من فضله).
سپس می فرماید: چرا از اعطای چنین منصبی به پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و خاندان
بنی هاشم تعجب و وحشت می کنید و حسد می ورزید در حالی که خداوند به شما و دودمان آل ابراهیم، کتاب آسمانی و حکمت و
دانش و حکومت پهناوری (همچون حکومت
موسی و
سلیمان و
داود) داد، اما متاسفانه شما مردم ناخلف آن سرمایه های معنوی و مادی پر ارزش را بر اثر شرارت و
قساوت از دست دادید.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۰، ص۵۶۷، برگرفته از مقاله «ناپسندی حسد».
