مِصْباح (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مِصْباح (به کسر میم و سکون صاد) از
واژگان قرآن کریم اسم آلت و به معنای چراغ است.
مِصْباح اسم آلت و به معنای چراغ است.
به مواردی از
مِصْباح که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکاةٍ فِیها مِصْباحٌ) (خداوند نور آسمان‌ها و زمین است؛ و مَثَل نورش همانند چراغدانی است)
جمع آن مصابیح است.
(وَ زَیَّنَّا السَّماءَ الدُّنْیا بِمَصابِیحَ وَ حِفْظاً) (و آسمان پایین را با چراغ‌هایی [
ستارگان] زینت بخشیدیم، و با شهاب‌ها از رخنه
شیاطین حفظ کردیم.)
به نظر نگارنده علت این تسمیه آن است که چراغ شب تاریک را با نور خود، نظیر صبح می‌کند.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «مصباح»، ج۴، ص۱۰۴-۱۰۵.
