در اين آیه به دنبال شرح‌حال مؤمنان نيكوكار بهشتى، به توصيف ظرف‌ها و قدح‌هايى كه در كنار چشمه‌ها نهاده شده است، مى‌پردازد، مى‌گويد: «هر زمان اراده كنند قدح‌ها از چشمه‌ها پر مى‌شود و در برابر آنان قرار مى‌گيرد، تازه به تازه مى‌نوشند و سيراب مى‌شوند و لذّت مى‌برند، لذّتى كه توصيفش براى ساكنان دنیا غيرممكن است.»
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرمایند: (وَ أَكْوابٌ مَوْضوعَةٌ) كلمه اكواب جمع کوب است، كه به معناى آفتابه بدون خرطوم و دسته است (كه در فارسی آن را تنگ مى‌گويند) كه در آن شراب مى‌گيرند.
