مَمنُوعَة (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَمنُوعَة:
(وَ لَا مَمْنُوعَةٍ) مَمنُوعَة: از مادّه
«منع» به معنى «بازداشته شده» است.
سخن از مواهب معنوى و مادى مقربان در بهشت است.
كه ضمن ساير نعمت‌ها به ميوه‌هاى فراوانى اشاره كرده كه نه قطع مى‌شود و نه هيچ‌گاه ممنوع مى‌گردد.
(لاٰ مَقْطُوعَةٍ وَ لاٰ مَمْنُوعَةٍ)
اين ميوه‌ها همچون ميوه‌هاى اين جهان نيست كه محدود به فصول معينى باشد.
يا اين‌كه گاه خارها مانع چيدن آن‌ها باشد و يا مانعى در وجود خود
انسان از تناول آن وجود داشته باشد يا اين‌كه ميزبان اصلى
بهشت كه
خداوند منّان است و يا مأموران او بخل ورزند و منعى به وجود آورند.
بنابراين هيچ مانعى در كار نيست، بلكه «مقتضى، كاملا موجود است و مانع در هر شكل و هر صورت مفقود است.»
به موردی از کاربرد
مَمنُوعَة در
قرآن، اشاره می‌شود:
(لَّا مَقْطُوعَةٍ وَ لَا مَمْنُوعَةٍ) (كه هرگز پايان نمى‌گيرد و ممنوع نمى‌شود.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: يعنى درختانى كه ميوه‌هايش فصلى نيست و مانند درختان
دنیا نيست كه در زمستان بار نداشته باشد، ممنوعه هم نيست نه از ناحيه خود بهشتيان، كه مثلا از آن سير و خسته شده باشند و نه از ناحيه خارج از خودشان، كه مثلا دورى محل و يا وجود خارهاى شاخه كه نگذارد ميوه آن را بچينند و يا مانعى ديگر.
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مَمنُوعَة»، ج۴، ص۳۴۳.
