مَسْح (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَسْح (به فتح میم و سکون سین) از
واژگان قرآن کریم به معنای دست
مالیدن است.
مَسیح (به فتح میم) از مشتقات مسح است و یکی از القاب عیسی (علیه‌السلام) می‌باشد.
مَسْح به معنای دست
ماليدن است. ازاله اثر شى‌ء.
(وَ امْسَحُوا بِرُؤُسِكُمْ وَ أَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَيْنِ) «به سرهايتان و پاهايتان تا مفصل مسح كنيد دست
بماليد.»
(فَتَيَمَّمُوا صَعِيداً طَيِّباً فَامْسَحُوا بِوُجُوهِكُمْ وَ أَيْدِيكُمْ مِنْهُ) (بر زمين پاكى
تیمّم كنيد؛ به اين طريق كه صورت پيشانى و دست‌هايتان را با آن مسح كنيد.)
(فَطَفِقَ مَسْحاً بِالسُّوقِ وَ الْأَعْناقِ) «شروع كرد و به ساق‌ها و گردن‌هاى اسبان دست می‌كشيد.»
لفظ مسيح (عليه‌السّلام)، لقب
حضرت عیسی بن
مریم است كه يازده بار در قرآن مجيد به كار رفته
و درباره آن در «عيسى» سخن گفته‌ايم به آنجا رجوع شود.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «مسح»، ج۶، ص۲۵۶.
