مصدر هر فعلی همانند فعل خود عمل می‌کند؛ یعنی در صورتی که فعل آن لازم باشد، به فاعل خود اضافه می‌شود و اگر فعل آن متعدی باشد به فاعل اضافه شده و مفعول آن منصوب خوانده می‌شود، مثل: «عجبت من ضرب زید بکرا».
۱. ↑ کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، تهانوی، محمد اعلی بن علی، ج۲، ص۸۲۵. ۲. ↑ فرهنگ معارف اسلامی، سجادی، جعفر، ج۴، ص۲۴۸. ۳. ↑ کتاب التعریفات، جرجانی، محمد بن علی، ص۹۵.
