«روم» در لغت به معنای طلب یا نرمی گوش و در اصطلاح ، نطق به بعضی از حرکت موقوف علیه است؛ به عبارت دیگر، روم انداختن چهار دانگ حرکت و باقی گذاشتن دو دانگ آن است؛ مانند روم در همزه «انتم» در «ها انتم» که نه به طور کامل ادا و نه حذف می‌شود؛ بلکه به صورت نرم و آرام به آن اشاره می‌شود.
