محمد بن علی علوی شریف
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعبدالله محمد بن علی بن حمزه علوی شریف (م
۲۸۷ق)، از شاعران، ادیبان، محدثان
موثق شیعه و راویان از
امام رضا،
امام هادی و
امام حسن عسکری (
علیهم‌السلام) بود.
ابوعبدالله محمد
بن علی بن حمزه
بن حسن بن عبیدالله بن عباس بن علی (
علیهم‌السّلام)
علوی شریف، مولد وی مشخص نیست، اما آورده‌اند که وی در
بصره می‌زیست
و از راویان امام هادی و امام
حسن عسکری (علیهماالسلام) به شمار می‌رفت.
برخی او را از راویان امام رضا (علیه‌السّلام) نیز دانسته‌اند.
ابوعبدالله از پدرش و
عبدالصمد بن موسی هاشمی،
حسن بن داود جعفری و دیگران حدیث شنید. وی در
شعر،
ادبیات و اخبار تبحر داشت.
نجاشی او را محدثی شیعه، صحیح الاعتقاد و موثق دانسته و می‌نویسد:
علوی کسی است که مادر
حضرت حجت (علیه‌السّلام) پس از وفات امام
حسن عسکری (علیه‌السّلام) به خانه وی پناه آورد. سپس یادآور می‌شود:
حمزة بن قاسم از وی روایت کرده و دارای کتاب مقاتل الطالبیین بوده است.
وی سرانجام در سال ۲۸۷ق از دنیا رفت.
بیش از این اطلاعی از وی در دست نیست.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۲۱، برگرفته از مقاله «محمد
علوی».
