• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

محمد بن ابراهیم بغدادی (مقاله‌دوم)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




ابوحمزه محمد بن ابراهیم بغدادی صوفی۲۸۹ق)، از بزرگان صوفیه و عالمان به قرائات به خصوص قرائت ابوعمرو بود.



ابوحمزه محمد بن ابراهیم بغدادی صوفی دمشقی بزّاز، مولی عیسی بن ابان قاضی بود و با بزرگانی چون احمد بن حنبل، بشر بن حارث و ابونصر تمّار همنشین بود. احمد بن محمد دینوری از او روایت کرده است. ابوحمزه در جامع رصّافه بغداد تدریس می‌کرد و بعد به جامع مدینه رفت. وی عالم به قرائات به خصوص قرائت ابوعمرو، و از بزرگان صوفیه بود و به جنگ و جهاد با دشمن علاقه داشت و در آن شرکت می‌کرد. در بغداد اولین کسی بود که در مورد تصوف سخن راند. ابونعیم اصفهانی وی را در باب صوفیه صاحب آیات و کرامات دانسته و حکایاتی چند از وی نقل کرده است. نقل است که احمد بن حنبل در مورد مسائلی که برایش پیش می‌آمد، نظر وی را می‌پرسید.


روزی در بغداد هنگام خطابه، حال وی دگرگون شد و از منبر افتاد و مدتی بعد درگذشت و در باب الکوفه آن شهر دفن گردید. برخی سال وفات وی را ۲۶۹ق و برخی ۲۸۹ق می‌دانند. ذهبی سال ۲۶۹ق را صحیح دانسته است.


آثار وی عبارت‌اند از: الابدال، مواطن، العباد، المنتمین من السیّاح و العباد و المتصوفین.


۱. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱، ص۴۰۷.    
۲. ابن ابی یعلی، محمد بن محمد، طبقات الحنابله، ج۱، ص۲۶۸.    
۳. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۲۳۲.    
۴. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱، ص۴۰۷.    
۵. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۵۵.    
۶. ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، حلیة الاولیاء، ج۱۰، ص۳۲۰.    
۷. ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۱۲، ص۲۲۶.    
۸. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۲۰، ص۱۵۶.    
۹. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۵۵.    
۱۰. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۳، ص۱۶۸.    
۱۱. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۲۳۲.    
۱۲. ابن تغری بردی، یوسف، النجوم الزاهره، ج۳، ص۴۶.    
۱۳. سلمی، محمد بن حسین، طبقات الصوفیه، ص۲۲۷.    
۱۴. عثمانی، حسن بن احمد، ترجمه رساله قشیریه، ص۶۷.    
۱۵. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۵، ص۲۹۴.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۷۲، برگرفته از مقاله «محمد بغدادی».






جعبه ابزار