ماخذ قرائات
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مصادر و
منابع حجیّت قرائت‌ها را ماخذ
قرائات گویند.
قرائت از لحاظ شان و موقعیت همانند
احادیث است و
قواعد و ضوابطی دارد.
اصطلاح «ماخذ
قرائات» - که در کتاب‌های علوم قرآنی به «
مصادر قرائات» و «منبع
قرائت» هم تعبیر شده است- ناظر به منشا و ملاک اعتبار
قرائت‌های قرآنی است. مآخذ و منابعی که اعتبار و حجیت
قرائت‌های قرآنی به وسیله آنها سنجیده می‌شود، دو دسته
روایات را شامل می‌شود: دسته‌ای از روایات که
قرائت شنیده شده از زبان
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و
ائمه علیه‌السّلام را گزارش کرده‌اند، و دسته‌ای که نشان می‌دهد
قرائتی از سوی
قاری در حضور رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و ائمه علیه‌السّلام ارائه شده و مخالفتی از سوی آنان ابراز نشده است.
اما
مصاحف به تنهایی نمی‌توانستند ماخذ
قرائت‌ها باشند؛ زیرا به علت عدم
اعراب و
اعجام و علل دیگر احتمال
قرائت‌های مختلف در آنها می‌رفته و پس از وضع اعراب و اعجام نیز، خط با همه علاماتش وافی به القای صوتیِ
قرائات صحیح نبوده است.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «ماخذ قرائات».
