ماخذ قرائات
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مصادر و
منابع حجیّت قرائت‌ها را ماخذ قرائات گویند.
قرائت از لحاظ شان و موقعیت همانند
احادیث است و
قواعد و ضوابطی دارد.
اصطلاح «ماخذ قرائات» - که در کتاب‌های علوم قرآنی به «مصادر قرائات» و «منبع قرائت» هم تعبیر شده است- ناظر به منشا و ملاک اعتبار قرائت‌های قرآنی است. مآخذ و منابعی که اعتبار و حجیت قرائت‌های قرآنی به وسیله آنها سنجیده می‌شود، دو دسته
روایات را شامل می‌شود: دسته‌ای از روایات که قرائت شنیده شده از زبان
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و
ائمه علیه‌السّلام را گزارش کرده‌اند، و دسته‌ای که نشان می‌دهد قرائتی از سوی
قاری در حضور رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و ائمه علیه‌السّلام ارائه شده و مخالفتی از سوی آنان ابراز نشده است.
اما
مصاحف به تنهایی نمی‌توانستند ماخذ قرائت‌ها باشند؛ زیرا به علت عدم
اعراب و
اعجام و علل دیگر احتمال قرائت‌های مختلف در آنها می‌رفته و پس از وضع اعراب و اعجام نیز، خط با همه علاماتش وافی به القای صوتیِ قرائات صحیح نبوده است.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «ماخذ قرائات».
